Dom na końcu miasta.

Noah

- Nie zadreczaj się już, rozumiem. Ale obiecaj, że w najgorszych momentach będziesz dzwonić do mnie. Pocieszyć Cię mogę w każdej chwili. - oznajmił przed Tamarą z delikatnym uśmiechem.

Gość

- Jasne. Pewnie, że tak. Na razie jednak nie zamierzam wyjść. Chcę zostać u ciebie tak długo, jak będę mogła. W końcu jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi. - uśmiechnęła się szeroko.

Noah

- No pewnie, zgodzę się na najgorsze... Żebyś u mnie zamieszkała, ale to w przypadkach krytycznych. - powiedział z cwaniackim uśmieszkiem do Tamary. Westchnął w duchu.

Gość

- Na razie pomieszkam u siebie, ale u ciebie zostanę jeszcze trochę. Tak mało miałam czasu, by nacieszyć się twoją obecnością. - westchnęła i oparła podbródek na głowie Noaha.

Gość

Otrzepał się i przyglądał rozmowie. Coś było nie tak. Położył się w kuchni i patrzył pytającym wzrokiem na Noah'a. Co się stało Tabriz nie wiedział.

Noah

Wstał, podszedł do Tabriza. Zaczął głaskać go po grzbiecie. Westchnął pod nosem patrząc na niego, mruknął do jego ucha - Te życie jest do bani... - po chwili uśmiechnął się nikle.

Gość

Dziewczyna popatrzyła ciekawie na chłopaka, dosłyszawszy jedynie ciche mruczenie.
- Mówiłeś coś? - zapytała, uśmiechając się do niego. Miała nadzieję, że nie będzie się teraz załamywać ani nic z tych rzeczy, to spotęgowałoby jej wyrzuty sumienia.
- Zobaczysz, jeszcze będziesz szczęśliwy, a ja, jako twoja przyjaciółka, już tego dopilnuję. - oznajmiła poważnie.

Noah

Zaśmiał się obracając sie do niej, wstał. Uśmiechnął się delikatnie kącikeim ust. Przyglądał się jej badawczo - Jasne, jasne... Mnie nikt nie chce. - stwierdził potakując głową.

Gość

Dziewczyna wstała z krzesła i podeszła do chłopaka. Chwyciła go za rękę i uśmiechnęła się pogodnie, chwytając bruneta za podbródek.
- Jesteś wspaniałym facetem, nawet tak nie mów. - oznajmiła i pocałowała go w policzek, uśmiechając się. Nie mogła zrozumieć, dlaczego tak uważa. Żałowała, że - jak na razie - nie poszczęściło mu się w życiu, ale wierzyła, że kogoś znajdzie.

Noah

- Postanowiłem odpocząć od dziewczyn. Na miłość przyjdzie czas, teraz powinienem urządzać imprezy. Cóż, muszę sie przyznać, że za niedługo moje urodziny... - przyznał sie przed dziewczyna.

Gość

- Dziewiętnaste? Uwierz mi, dałabym ci może z siedemnaście lat. - stwierdziła Tamara i posłała chłopakowi przyjacielski uśmiech. Przypuszczała, że prędzej czy później i w miłości znajdzie szczęście. Zresztą, się zobaczy.

Noah

- Jako pierwszą zapraszam Cię na moje urodziny. - powiedział z cwaniackim uśmieszkiem. Dał jej przyjacielskiego całusa w policzek, zaczął zmierzać do salonu.

Gość

Dziewczyna natychmiast pognała za chłopakiem, niemalże w podskokach.
- I pomogę ci wszystko zorganizować, i może nawet zaprosisz Huntera, co? - stwierdziła, uśmiechając się szeroko.

Noah

- Huntera? Aha, to ten Twój jedyny, tak? No wiesz, jeżeli ty bedziesz to weź go ze sobą. Chętnie go poznam. - powiedział oapadając na kanapę. Głęboko w sobie obawiał się spotkania ze przyjaciółmi, oni mieli partnerów, a on?

Gość

- Cieszę się, jest naprawdę fajny i byłoby miło, gdybyście się polubili. - uśmiechnęła się wesoło i usiadła obok Noaha. - No, ale wygląda na to, że coś ci jest. Nie chcę być natrętna, ale... - popatrzyła na niego z troską. Był jakiś taki przygaszony, a Tamara nie lubiła, gdy ktoś miał zły humor.