Dom na końcu miasta.

Noah

Był drapieżny i namiętny. Pocałował ją czule w usta. Przunął sie jeszcze bardziej. Stykali się swymi ciałami. Swe ręce zsunął na jej biodra, musnął ją zaczepnie w usta.

//Em, wena się wyczerpuje xd//

Dalia

Dziewczyna oddała pocałunek i pogładziła chłopaka po policzku. Łagodnym ruchem przesunęła dłoń na jego klatkę piersiową i uśmiechnęła się delikatnie. Przesunęła się i lekko popchnęła go, by znaleźć się na górze. Posłała brunetowi prawie niedostrzegalny uśmiech. Jaka szkoda, że nie potrafiła się na niczym skupić w chwilach takich jak ta.

Noah

Nie mógł do końca w to uwierzyć, że ma ją na wyłączność, że tylko On i Ona. Złapał ją delikatnie za nadgarski, przybliżył się. Przekręcił się, tym razem o był na górze, dłonią sunął po jej jej brzuchu.

Dalia

Dalia skrzywiła się jak małe dziecko, któremu odebrano ulubioną zabawkę i zakazano jej dotykać. Co to, to nie, ona też ma prawo wybrać sobie lepsze miejsce. Po chwili to ona znajdowała się na chłopaku. Na jej twarz wstąpił triumfujący uśmiech. Położyła policzek na jego rozgrzanym ramieniu.

Noah

Zaśmiał się lekko pod nosem wpatrujac się w nią. Obiął ją swym ramieniem, trzymał mocno. - Wiesz, nigy Cię nie wypuszczę. - szepnął do jej ucha. Przyciagnął ją do siebie jeszcze bliżej.
Dobra, CENZURA xD

Dalia

Okej, tak więc ja piszę część PO. >D

Blondynka oparła skroń na klatce piersiowej bruneta i zamknęła oczy.
- Więc... jesteśmy oficjalnie razem? - upewniła się, delikatnie gładząc jego szyję dłonią.

Noah

- Tak. - mruknął do niej sunąc opuszkami palców po jej ramieniu. Przykrył ich oboje kocem. Wbił swój wzrok za okno, zaczął sypac się z nieba biały puch. Westchnął głucho.

Dalia

Blondynka dała chłopakowi ze dwie minuty na rozmyślania i popatrzyła na niego z jakąś niepewnością. Oczywiście pomyślała, że westchnienie oznacza smutek albo rozdrażnienie, co spowodowała zapewne właśnie ona.
- Jeśli tego nie chcesz, powiedz. - ostrzegła zatroskanym głosem.

*weno, nawiedź mnie ._.*

Noah

Spojrzał katem oka na nią - Jak możesz tak mówić? Chcę tego bardzo. - szepnął do jej ucha. Przytulił ją do siebie jak najmocniej nie puszczając. - Zrozum mnie, Kocham cię. Po raz pierwszy mogłbym dla kogoś poświęcić swoje życie. - wyznał przymykając oczy.

Dalia

Uniosła głowę i popatrzyła chłopakowi w oczy. Skinęła głową na znak, że zrozumiała. Ona też to przeżywała i wiedziała dobrze, jak to jest kochać. Przynajmniej teraz już tak.
- Nie podobało ci się. Jesteś na coś zły albo smutny. Za dużo się martwisz. - podsuwała mu kolejne odpowiedzi, które były dla niej prawdopodobne.

Noah

Spojrzał na nią ponownie, wstał z łóżka owinął się kocem, uklęknął przy niej - Nie zadawaj głupich pytań. - złapał ebergicznie jej dłoń - Kochałem, Kocham i Kochać będę. Nie jestem na nic zły. Wydaje Ci się, te ostatnie chwile były cudowne. - mruknął patrząc głęboko jej w oczy.

Dalia

- Serio? - zapytała z niedowierzaniem. Nie przypuszczała, że usłyszy taką odpowiedź. Jej się podobało, ale nie przypuszczała, że Noah odbierze to tak samo.
- To chyba dobrze. - wymamrotała niewyraźnie i potarła dłonią brew. Jakby chcąc ukryć zażenowanie, pocałowała chłopaka i popatrzyła na niego. No dobra, niech chociaż wyjaśni, o co chodziło.
- W takim razie dlaczego wzdychasz? - zmarszczyła niepewnie brwi.

Noah

Zaśmiał się wstając. Ubrał spodnie i koszulkę. - Nie miał żadnego powodu. - mruknął obracajac się na pięcie - Głodna, a moze coś do picia? - zapytał podchodząc do drzwi.

Dalia

Zamiast odpowiedzieć, ubrała się dość prędko i w mgnieniu oka znalazła zaraz obok swojego kompana. Chwyciła go za obie dłonie i pocałowała przelotnie w policzek.
- Nie, dzięki. Albo idziemy do kuchni razem, albo cię nie puszczę. - stwierdziła i uśmiechnęła się wesoło.

Noah

- No to chodź - mruknął do niej. Pociągnął ją za sobą do kuchni, nagle przystanął w salonie. Spojrzał już na wypalone świeczki i kolację - Hm, a co z tym? - zapytał wskazujac na jedzenie palcem.