Dom na końcu miasta.

Noah

Kiwnął głową, na znak zrozumienia. Nie chciał nalegać. Spojrzał na Tabriza, uśmiechnął się delikatnie. Musnął dziewczynę w usta, podszedł do psa. Przykucął przy nim. - Gdzie byłeś?

Gość

Tamara przygryzła dolną wargę. Zaczynała mieć kłopot. Miała niezły dylemat, a Noah nie bardzo pomagał jej w wyborze. Mówiąc wprost, zaczęła się zastanawiać, czy gdyby to nie było to, to czy nie zorientowałaby się od razu. Poza tym poznała również drugiego faceta, przy którym czuła się równie dobrze - a może lepiej? Nie potrafiła określić.

Noah

Obrócił się do dziewczyny przodem, spojrzał na nią niepewny. - Teraz tak myślę, czy to jest to... - mruknął. Wstał siadając na przeciw niej. Widać po dziewczynie, że także ma kłopot jak Noah.

Gość

Brunetka skinęła w milczeniu głową i odchrząknęła cicho.
- Nie mam pojęcia, jak to z nami jest. W życiu się nie zakochałam i ciężko mi określić. - odparła. Przymknęła oczy.

Noah

Westchnął z lekkim grymasem na twarzy. Skrzyżował ręce na klatce piersiowej rozmyślając. - Zgadzam się z Tobą, a więc co dalej? - zapytał przenosząc wzrok na nią.

Gość

- To pytanie ma wiele znaczeń. - zauważyła przytomnie dziewczyna. Była to bardziej gra na zwłokę, bo samej sobie nie potrafiła udzielić odpowiedzi na to pytanie. No właśnie: 'Co dalej?'

Noah

Nic nie mówił, milczał. Ne wiedział kompletnie co odpowiedzieć, na to pytanie odpowiedzi na szybko nie znajdzie się. Potrzeba czasu.

Gość

Brunetka poprawiła grzywkę.
- Wiem jedynie tyle, że ciężko jest mi wytrzymać, gdy nie ma cię obok mnie przez ileś czasu, trudno mi to sobie wyobrazić. - stwierdziła, uparcie patrząc w sufit.

Noah

- W każdej chwili, możemy spróbować. Zawsze zostaje opcja przyjaciele. - stwierdził dajac ręce za głowę. Przygladał sie dziewczynie, po czym swój wzrok przeniósł na dobermana.

Gość

- Sprobować? - uniosła brew. Coś dziwnie jej to zabrzmiało. - To brzmi jak wypożyczenie sobie łyżew na dzień i oddanie, bo nie pasowały, albo coś. - mruknęła, niezbyt zadowolona. Ale w sumie - czy miała jakiś większy wybór? Sama i tak nigdy nie zorientuje się, co czuje.

Noah

- To więc co proponujesz? Sama nawet nie wiesz co czujesz, tak samo jak ja... - mruknął, przejechał kilka razy palcem po swoim kolczyku w wardze. Tak jakby sprawdzał czy jest na miejscu.

Gość

Popatrzyła na chłopaka z wymalowanym obrazem smutku na twarzy.
- Noah, naprawdę nie wiem, co powinnam zrobić. Proszę, po prostu bądź obok. Wiem, że cię kocham - co najmniej tak jak przyjaciela, i trudno mi będzie teraz zostać samej. Nie wiem, jeśli tego chcesz, możesz mnie sobie wypożyczyć na próbę. Jeśli uważasz, że to będzie najlepsze wyjście. - jej ton brzmiał dość wesoło. Dobrze udawała, nie chcąc ujawnić swojego zdania na ten temat. Zdania, którego nie miała.

Noah

Wstał, podszedł do niej. Usiadł obok niej, objął ramieniem. Wyszeptał - To jest jedyne wyjście, na które możemy liczyć. Moze dac Ci jeszcze czas na przemyślenie? - zapytał.

Gość

- Wtedy będę mieć jeszcze większy chaos w głowie i już w ogóle się nie zdecyduję. - skrzywiła się dziewczyna. Czasem jednak mogłaby umieć decydować sama za siebie. Taka umiejętność jest przydatna w życiu.

Noah

Dał jej całusa w policzek. - To z czasem sie komplikuje, nie wiem już sam. Powiedziałaś, ze kochasz mnie jak przyjaciela, więc jednak nie wolisz pozostać przy przyjaźni?