Zagroda z końmi.

Seth

Zeskoczył z drewnianego płotu. Zaczynało zmierzchać, więc starszy gospodarz nawoływał do siebie konie, by zamknąć je na noc w stajni. Byli daleko od mężczyzny. Ruszył wolnym krokiem w stronę wyjścia.

Matt

Bezkresna zima zaczynała go przytłaczać. Doszedł do wniosku,że został sam. Tak zupełnie sam. Przyszedł więc w miejsce , które o tej porze roku będzie tak samo samotne jak on.Usiadł na zamarzniętym stogu siana i rozejrzał się dookoła. Przymknął oczy i wsłuchałsię w wiejący zewsząd wiatr. Niebo przypominało mu o wieczorach spędzanych z dziewczyną, a wyjściu na plażę, czy o spacerach z babcią. Nie były to miłe wspomnienia. Wcisnął dłonie okryte skórzanymi czarnymi rękawiczkami do równie czarnych kieszeni takiego też płaszcza. Żałoba, strata i tak w kółko. Stek niepotrzebnych kłamst nic więcej. Narastający chłód nie przerażał go. Matt po prostu siedział w nikłym skupieniu i sennymi z zimna oczami omiatał okolicę w nadzieji na jakieś rychłe zbawienie. Nie miał już głowy do niczego, a przecież był zupełnie inny,czuł się we własnym ciele nieswojo.

Lisa

Szła powoli z dłońmi wciśniętymi w kieszenie czarnego płaszczyka. Jeszcze tu nie była. Niebo było szare, a wiszące na nim drapieżne chmury nie zwiastowały niczego przyjemnego. Usiadła na płocie ciężko wzdychająć. Dopiero po chwili rozejrzała się dookoła i zauważyła siedzącego niedaleko chłopaka ubranego w czerń. Dość dobrze znanego jej chłopaka. Matt siedział jakiś ponury. Zsunęła się leniwie z płotu i ruszyła w Jego kierunku wolnym krokiem. Nie była może zbyt towarzyska, ale to nie było do końca z jej winy.

Matt

Słysząc czyjeś kroki grząznące w śniegu otworzył niechętnie oczy i spojrzał w ich kierunku. Zbliżała się Lisa. Westchnął cięzko na samą myśl o rozmowie z tą dośc specyficzną osobą, ale z drugiej strony cieszył się,że ktoś się doezwie.Przetarł dłonią oczy i uśmeichnął się blado do dziewczyny. Nie wychodziło mu to za dobrze.

Lisa

Usiadła obok chłopaka.
- Mogę? - zapytała z lekkim uśmiechem. Nie, ten humor do Niego nie pasował. Tym bardziej, że dzisiaj nie miała swojego zwykłego humorku, który zazwyczaj skutecznie odstraszał ludzi co było nieco irytujące. Zagryzła delikatnie dolną wargę.

Matt

-Jasne-odpowiedział odrobinę oschle.Nie mógł zapanowac nad swoim nastrojem ,który przytłaczał go coraz mocniej. Spojrzał w rozciągające się nad ich głowami chmury i westchnął.

Lisa

- Można wiedzieć czemu jesteś dziś taki ponury? - zapytała ostrożnie i niezbyt głośno. Nie czuła się dzisiaj jakoś najlepiej. To u niej zazwyczaj norma. Siedziała tak wychylona lekko do przodu i patrząca na chłopaka oczekując odpowiedzi. Była ciekawa, a poza tym chciała jakoś pomóc o ile to było możliwe.

Matt

Przeniósł wzrok na dziewczynę- Męczę smutki- powiedziałnieco się usmiechając.- Zostałem sam ze wszystkim co mam, a co raczej miałem i musze się z tym uporać. Jakoś..-podkreślił niemrawo ostatnie słowo swojej wypowiedzi czując jak go to wszystko przytłacza.

Lisa

- Nie, nie jesteś sam. - powiedziała z lekkim uśmiechem łapiąc chłopaka krzepiąco za rękę. - Mike, Annie, a nawet ja co pewnie Cie zdziwi. - rzuciła mu przekorny uśmiech. - Przecież Cie nie zostawimy. Poza tym każdy musi uporać się z czasem, gdy dusza robi bilans. Chociaż raz w życiu. - O tak, ona coś już o tym wiedziała.

Matt

Delikatnie ścisnął jej dłoń i spojrzał dziewczynie w oczy.-Annie i Mike mają swoje problemy, Ty raczej też mi nie wyglądasz na taką która ich nie posiada.-dodał. Co jak co ale tego nie spodziewał się po niej.

Lisa

- Mam czas i raczej dosyć siły na wszystko. - stwierdziła z uśmiechem i lekko wzruszyła ramionami. - Poza tym mój największy problem minął chyba parę lat temu. - powiedziała już ciszej spoglądają w chmury.

Matt

-Wiesz to krępujące-przyznał przed nią.-Ubolewam nad stratami jak małe dziecko , któremu odebrało się lizaka albo ukochanego pluszaka.Ale przez całe życie miałem tylko babcię, potem Elenę, a teraz słowo samotnośc wyrysło się piętnem na mojej głowie i nawet nie wiem dlaczego.

Lisa

- Na mnie jak na Zawiszy. - stwierdziła z szerszym uśmiechem i figlarnymi ognikami potem jednak spoważniała. - No wiesz... Każdy kiedyś odchodzi i nie wszystko jest wieczne. Samotność czasem potrafi być dobra, ale nie można odciąć się na zawsze. Wiem to po sobie.

Matt

-Tyle,że nie mam się dod kogo odciąc. To mnie odcięto od reszty świata przez bardzo drastyczne środki-powiedział jakby plując w sobie w brodę i uznając,że to wszystko jest z jego winy. -Nawet nie wytłumaczyła-rzycił nagle bez zastanowienia.Elena stała się jego największym wrogiem przynajmniej teraz

Lisa

- Nie przesadzaj. - rzuciła i spojrzała na Niego przeciągle. - Zawsze zostaje ktoś bliski Tobie i kto Cie nie zostawi. - dodała i znowu spojrzała w niebo. Boże jaka zmiana... Jakby żyła w innym świecie. (xD)