Mały lasek

Alice

Zauważyła Annie. Chodź tu... Co Ci? zapytała patrząc na nią przez zaszklone oczy.

Annie

Przytuliła się do dziewczyny. -Alice jak mi Ciebie brakowało.-powiedziałą powstrzymując łzy. Nie wiedziała kim prócz przyszłej bratowej jest dla niej, ale traktowała ją jak przyjaciółkę.

Alice

Ale w jakim sensie? zapytała zduszonym glosem. Przejechała dłonią po włosach Annie. Później jej ręka natrafiła na sierść stojącej obok Wilczycy.

Annie

-Tak dawno Cię nie widziałam.(uznajmy,że dawno w sumie)Poza tym Mike i .. Alice co się z Tobą stało.?!-spytała patrząc na dziewczynę.

Alice

Czekaj, czekaj... zgubiłam wątek. Mów do mnie powoli i wyraźnie dobrze... Jestem w szoku trochę. stwierdziła i nagle zalała znów ją fala łez. Przęknęła je. Czas postawić czoło przeciwnościom losu.

Annie

-Chodź -Chwyciła ją i posadziła obok siebie na pniu-Najpierw Ty mi opowiedz co się stało.-poprosiła

Alice

Ale Ty chciałaś mi coś przekazać. stwierdziła patrząc na nią. Alice sama była przerażona, nie panowała nad sobą. Czuła, że gdyby teraz zaczęła opowiadać to rozpłacze się.

Annie

-Alice-powiedziała ciepło-Jesteś w gorszym stanie niż ja.Mów proszę.

Alice

No dobrze... ale wybacz, jeśli będzie coś niezrozumiałe. szepnęła. Wzięła głęboki wdech i zastanowiła się od czego zacząć. No więc... Byłam w schornisku po tą o.. powiedziała wskazując na Wilczycę. Napisałam do Garissa, aby po mnie przyjechał. Nie odpisywał, to stwierdziłam, ze pojadę taksówką. powiedziała i przerwała by stłumić płacz. Później dostałam sms-a od... Blanki... że... i tutaj jej głos się załamał. Łzy popłynęły po jej policzkach. Odgarnęła włosy w oczu i zaczęła ponownie. Że Gariss... jest w szpitalu. Poprosiłam ją, żeby do mnie przyszła. Przyszła i powiedziała co się stało. Siedziała z jakimś gościem w kawiarni, wpadł Garrus, chciał się z nim bić, przyszedł Gariss, powstrzymał ich, Garrus wybiegł, później stracił panowanie nad motorem, Gariss, żeby go uratować odrzucił brata, a sam miał zderzenie z motorem. Teraz... jest w szpitalu a ja nie wiem co się dzieje... Nienawidże Garrusa! zaniosiła się nieprzerywanym szlochem. Gariss może tego nie przeżyć. Wtedy i nie przeżyje ten porabany Garrus... zabiję go! To wszystko przez niego! wpadła w jakąś furię łączoną ze szlochem. Jeszcze do tego Mike... On... on mnie nienawidzi.. szpenęła juz ospokajając się. Jej siła psychiczna się już kompletnie załamała. Alice chyba wchodziła w pierwszy stopień depresji.

[ah... rozpisałam się i niestety musze spadać, bo tata ma jeszcze napisac jakąś prace do specjalizacji Wink

Paaa ;*]

Annie

-Och Alice- szepnęła przytulając ją do siebie.-Zobaczysz Gariss wyjdzie z tego-powiedziała cicho. Była zła na Blankę. Czy jej kuzynka zawsze musiała stanowić żródło rpoblemów.? Annie głaskała ją po plecach uspokajająco. Teraz jej problem wydawał się blady. Nie chciała jej zawracać głowy-A Mike.. MIke Cię kocha.-powiedziała stanowczo.

Alice

Nieprawda... ostatnio strasznie na niego naskoczyłam. Bo... kurde tak jakby wtedy mi coś przepowiadało, że stanie się coś złego. mruknęła. Śnił mi się wilk i wypadek. I co? Zaadoptowałam wilka... przerwała patrząc na Wilczycę I był wypadek. skończyła. Miała dosyć. On musi przeżyć... jest silny... mówiła to bardziej do siebie, żeby tylko w to uwierzyć. Bo inaczej... bo inaczej i ona nie będzie miała sensu życia.

Annie

-Mike na pewno Cię kocha- powiedziałą stonowczo- A Gariss jest silny wyjdzie z tego. Alice musisz w niego wierzyć. To Ci pomoże , my Ci pomożemy-powiedziała uspokajająco. Tak bardzo chciała by wszystko się ułożyło.

Alice

Dobra, kij w moje problemy. powiedziała. A jednak jej ton glosu był dobijający. TY pierwsza prosiłaś o pomoc. stwierdziła przytulając się do niej. Dlaczego jej jest tak ciężko?

Annie

Westchnęła-One już się rozwiązują-powiedziała. Teraz były mało ważne..-Chodziło o Mike i o mnie, ale to mało wązne-dodała.

Alice

Ej no.. dlaczego niby mało ważne?! powiedziała trochę zirytowana. Humor jej się zaczął poprawiać. Pomyślała o tym, że Gariss jest silny, że poradzi sobie.