Mały plac zabaw

Dalia

Usiadła po turecku i chwyciła źdźbło trawy, które powoli dzieliła na mniejsze części. Minęło ładnych parę minut, zanim odważyła się podnieść wzrok, i to tylko na parę sekund.
- O co poszło? - zapytała krótko. Oparła policzek na łokciu i skuliła się nieco. Robiło się zimno, ale w tej pozycji nic jej nie groziło.

Noah

- O nic. - odpowiedział chłodno. Zachowywali się, jakby nic ich nigdy nie łączyło. Hm, może Noah miał coś do ukrycia? Zapewne tak. - A więc, co byś mi poradziła w sprawie prezentu dla dziewczyny? - zapytał unosząc delikatnie jedną brew.

Dalia

Dalia zachłysnęła się powietrzem, jednak z powodzeniem udała kaszel. No tak, powinna się była spodziewać, że usłyszy to pytanie. Opanowała grymas, na jej twarzy pojawiło się coś w stylu maski.
- Zależy, kim jest i jaki ma charakter. - poradziła głosem tak chłodnym i opanowanym, jak gdyby nie należał do niej. Nie podejrzewała, że to spotkanie wywoła u niej taką reakcję i była tym nieco zakłopotana. Powinna była nie pakować się w żadne historie, dość przeżyła. No tak, powinna. Czasem nie słuchała nawet samej siebie.

Noah

- Jest piękna, urocza. Jej oczy są jak płatki róż. Charakter ma wyjątkowy, coś mnie do niej przyciąga lecz nadal nie mam pojęcia co to jest. Sądzę, że Ona jest ta jedyną. - wyznał. Miał nadzieję, że Dalia nie zorientuje się że chodzi właśnie - o Nią.

Dalia

Blondynka mimowolnie stwierdziła, że chłopak potrafi opisać to, co czuje każdy zakochany. Pewnie nieźle go wzięło. Zacisnęła dłonie w pięści, nie czuła jednak bólu, póki nie pojawiły się na nich pierwsze krople krwi w miejscach, na które naciskały paznokcie. Powstrzymała przekleństwa, jakie cisnęły jej się na usta.
- Jeżeli nie wystarcza jej twoja obecność, możesz podarować jej jakiś symbol, który będzie kojarzyć się z tobą. - odpowiedziała i zmarszczyła brwi, udając, że zaintrygowało ją coś leżącego na ziemi.

Noah

Spojrzał na nią przelotnie. Westchnął głucho, podszedł do niej. Usiadł obok. Zgiął nogi w kolanach. Złapał ją delikatnie za dłoń. - A ty, co byś chciała jeżeli, by ktoś się w Tobie zakochał? - zapytał.

Dalia

Na całe szczęście chłopak nie przypatrywał się uważnie dziewczynie, w której ciemnych oczach zabłsyły łzy. Zniknęły tak szybko, jak się pojawiły, a ona sama opanowała w sobie dwie części, z których jedna miała ochotę znaleźć się jeszcze bliżej chłopaka, druga uciec. Nie zamierzała liczyć na to, że wszystko będzie dobrze. Nie chciała się rozczarować i wolała czekać, co jeszcze usłyszy.
- Ja? - upewniła się, ale nie czekając na odpowiedź chłopaka, udzieliła swojej. - Kocham kwiaty. - na krótki moment popatrzyła mu w oczy, szybko jednak z powrotem obróciła wzrok.

Noah

- Hm, jakie? - zapytał z czystej ciekawości. Ale także, dziewczyna podsunęła mu pomysł. Kwiaty, kolacja. I na sam koniec, wyznanie tego co się czuję. Tak, to był idealny plan. Uśmiechnął się nikle do niej.

Dalia

Dalia spuściła nogi z drewnianej ławki.
- Orchidee. - wyznała cicho, jakby opowiadała swój największy sekret. Los chciał, że temu chłopakowi była skłonna wyjawić o wiele więcej, niż komukolwiek, mimo wszystko zachowała coś ze skrytości, jaka ją kiedyś cechowała.

Noah

- A róże też mogą być? - zapytał z niewinnym uśmiechem, przybliżył się do niej. Przejechał swym palcem po jej policzku, nie czekając pocałował ja delikatnie w usta. - To ty jesteś tą moją jedyną. - mruknął.

Dalia

Dziewczyna popatrzyła na chłopaka z wielkim zdumieniem w oczach. Nie chciało jej się wierzyć, może po prostu żartował. Ale to chyba nie miało większego znaczenia, gdy był obok niej. Odwzajemniła pocałunek i zamknęła oczy, zastygając z policzkiem przy jego twarzy.
- Tak. - chociaż doskonale panowała nad sobą, tym razem jej głos był nieco wyższy. Minimalnie, ale można było wyłapać tę zmianę.

Noah

Obią ją swym, ramieniem. Uśmiechnął się tajemniczo, odgarnął z jej twarzy kosmyki włosów. Tak, teraz było o wiele lepiej. - Nie domyślałaś się? - zapytał nieco rozbawiony tym wszystkim, nigdy dosłownie nigdy nie był taki uczuciowy, delikatny jak do Dalii.

Dalia

Dziewczyna potarła powieki dłonią i popatrzyła brunetowi w oczy. Widać marzenia czasem też się spełniają, chociaż i teraz miała wrażenie, że za chwilę chłopak zniknie w ciemności. Może dlatego trzymała jego dłoń i wciąż obserwowała twarz towarzysza.
- Och, nie jestem zbyt spostrzegawcza. - wyjaśniła i uśmiechnęła się do niego.

Noah

- Kocham Cię. Mówię Ci to oficjalnie. A ty, kochasz mnie? - zapytał spoglądając na nią. oczekiwał trafnej odpowiedzi, lecz nie zawsze wszystko się spełniało o czym on marzył. Miał już takie życie.

Dalia

Dziewczyna miała na to gotową odpowiedź, jednak w tej chwili zakręciło jej się w głowie. Nigdy nie spotkało ją tyle szczęścia w tak krótkim czasie. Na usta cisnęły jej się wyszukane zwroty, które zabrzmiałyby dziwnie, więc odrzuciła je. Zadowoliła się jednym słowem, które mówiło za wszystko.
- Tak. - potwierdziła półszeptem, patrząc na bruneta jak w obrazek.