Mały, drewniany plac zabaw

Carla

Najmniejszy w tym mieście plac zabaw z drewna.

Dziewczyna przyszła na plac zabaw, wspominając stare, dawne czasy. Jak wspaniale byłoby choć na chwilę do nich wrócic i przeżyć drugi raz. Usiadła na jednej z huśtawek i lekko odepchnęła się od ziemi.

Gość

Przyszedł na plac zabaw. Usiadł na huśtawce i zaczął rozmyślać. Zastanawiał się czemu tutaj przyjechał. Może nie powinien zostawiać mamy, ale z drugiej strony ona mu tyle krzywdy wyrządziła.

Gość

Przyszła w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni. Zmieni się~! Od dziś!
Zobaczyła chłopaka i podeszła do niego. Cześć. rzuciła miło. Jednak już nie ograniczyła jej latającego wzroku ilustrującego chłopaka. Tak, ładny był.

Gość

Wyrwany z zamyśleń spojrzał na dziewczynę i uśmiechnął się.
Cześć Nathan jestem - powiedział z uśmiechem.

Gość

Melanie. szepnęła. Postawiła wszystko na jedną kartę. Rzekła Pomożesz mnie się zmienić? już było bardzo źle. Błagała o pomoc.

Gość

Jasne, że pomogę tylko jak chcesz się zmienić - zapytał się. Jakos na razie nie widział żadnych wad w dziewczynie.

Gość

Chcesz znać moja przeszłość? Ale boję sie, że się do mnie zrazisz. powiedziałą cicho.

Gość

Jeśli szukasz pomocy to znaczy, że chcesz być inna. Takich ludzi nie wolno zostawiać - powiedział z uśmeichem.
Tak chcę znać twoją przeszłość ze szczegółami.

Gość

Pochodzę z patologicznej rodziny, ojciec znęcał się nade mną fizycznie, matka psychicznie. W końcu uciekłam. Rodzina się mnie wyrzekła. Wpadłam w świat narkotyków, alkoholu. Wylądowałam w poprawczaku, z którego kilka razy uciekałam. szybko streściła.

Gość

No to nieciekawa historia. Z resztą moja też jest nieciekawa - powiedział. Uśmiech znikł z jego twarzy. Kochał mamę, ale też ją nienawidził.

Gość

Ooo... jaka? zapytała z ciekawością. Jednak nie tylko ona tak ma.

Gość

Nie tak straszna jak twoja, ale moja mama rzuciła tatę kiedy miałem 15 lat. On bardzo ją kochał, ale ta wolała zostać alkoholiczką. Od rana do wieczora była pijana. Nie wytrzymałem i kiedy mój tata dał mi pieniądze wyprowadziłem się właśnie tutaj. bardzo kocham mamę, ale też nienawidzę za to, że tak postąpiła - powiedział smutno.

Gość

Postaram się zrozumieć. Wiesz co... Dziękuję. powiedziała łapiąc go za dłoń. Chwilę później opanowała się.

Gość

Uśmiechnął się kątem ust.
Nie ma za co - powiedział z uśmiechem.

Gość

Odpowiedziała uśmiechem. Coraz bardziej jej się ten chłopak podobał. Czuła coś innego. Że nie chce go zaliczyć. Tylko zaliczyć.