Dom babci Matt'a

Matt

-To bądź-powiedział bezzastanowienia. To co kombinowała nie było mu do szczęścia potrzebne wręcz przeciwnie. Poza tym mówił jej już wiele razy że nie ejst mu obojętna więc czemu to robi.?

Camille

- rozumiem, że chcesz mnie tu zatrzymać, ale myślisz, że w ten sposób będziesz w porządku wobec tej drugiej? wiesz, chodzi o to, że nie za dobrze umiem udawać. zwykła przyjaźń jest w tej sytuacji trudna, ale coś więcej niemożliwe ze względu na was. - westchnęła cicho i spojrzała Mattowi w oczy. Przecież mu nie powie, że marzy jej się, żeby wszystko było jak wtedy, gdy całował ją u niej w domu, nie tak prosto z mostu, nie?

Matt

-Powiedz mi dlaczego wtedy tak postąpiłaś. Wtedy kiedy wybrałem ja.? Kiedy chciałem.?No błagam Cię wytłumacz mi , wszystko byłoby tak pięknie, chociażby tutaj.-powiedział bezradnie oparty i blat. W sercu mu się gotowało.

Camille

- wiesz, nie powiedziałeś wprost. mam to do siebie, że nie jestem zbyt domyślna. cały czas byłam przekonana, że wolisz ją, ale nie potrafiłam wtedy po prostu zapytać. gdybym tylko wiedziała... zapewne mogłabym być szczęśliwa. - przyznała niechętnie i skrzywiła się, przypominając sobie, co wtedy gadała. Z perspektywy czasu to było bardzo głupie.

Matt

-Przecież pokazłąem Ci , powiedziałem,że jestem z Tobą nie z przymusu , tylko dlatego ,że chcę..-westchnał i wbił wzrok w sufit. Tak gorszej sytuacji w zyciu chyba nie miał nie licząc śmierci babci.

Camille

- dla mnie znaczyło to tyle, co prośba o przyjaźń. w takich chwilach raczej nie mam w zwyczaju myśleć i analizować wypowiedzi. - tym razem wbiła wzrok w jeden punkt, szurając dłonią po blacie stołu.

Matt

-No tak zapomniałem,że w ten sposób całują tylko przyjaciele-powiedział z ironią i chwycił za swoją herbatę. Po chwili jednak mu się odechciało. No kurde co miał zrobić. ?

Camille

- wiem, że już za późno. pozostaje mi tylko przeprosić. to było dla mnie za wielkie szczęście, by uwierzyć. - przygryzła nerwowo wargę. Po chwilowym wahaniu wstała i podeszła do Matta. Chwyciła go za rękę, zastanawiając się, czy powinna teraz coś powiedzieć. Może i tak, ale nie miała pomysłu.

Matt

Splótł ich palce dłoni. Nie chciał nic mówić bo i po co.? Co więcej. Nie należał do typu gadatliwych , po tamtym zrezygnował z tego.

Camille

- a teraz nie ma szans, by to naprawić. - dokończyła niewypowiedziane na głos zdanie i westchnęła cicho, chowając twarz w długich włosach. Czasem jedno głupie posunięcie potrafiło rozwalić całe życie - tak było u niej.

Matt

Westchnął. Wolał się nie odzywać. Wolał nic nie mówić, bo jeszcze znów coś spieprzy . Chciał tylko żeby mu nie znikała. To zabioli go jeszcze bardziej i wiedziałą o tym.

Camille

- lista rzeczy, które musisz mi wybaczyć, ciągle się wydłuża. - mruknęła cicho i zupełnie wbrew rozsądkowi i temu, co powinna zrobić, przysunęła twarz do jego twarzy, po czym delikatnie pocałowała szatyna, bojąc się trochę jego reakcji.

Matt

Zesztywniał. Oho.. zaczyna się. Poczuł jak w nim zaczyna się gotować. Starałsię zapanowac nad sobą. Niestety i tak oddech mu przyspieszył.

Camille

- wiem, to, co robię teraz, też jest głupie, ale wiem też, że cię kocham. powiedz tylko, a odejdę na odpowiedni dystans. - mruknęła mu do ucha i zaplotła sobie wygodnie ręce na plecach szatyna, obdarowując go kolejnym pocałunkiem.

Matt

No i co miał zrobić.? Nie odepchnie jej nie., Gdzieś w głębi dobrze wiedział,że nadal ją kocha, ale Lisa..? Cholera ! Stał tak nieruchomo jedynie poruszając wargami. Kolejne bagno w kórym brodzi.