Wielki park

Lisa

Spojrzała na psa zaskoczona i wzięła do ręki kijek. Podniosła się i rzuciła patyk z okrzykiem "aport!". Spojrzała na Lilath z uśmiechem.

Lilath

Pobiegła za patykiem. Spod łap rozsypywał się śnieg na wszystkie strony. Im suka była bliżej patyka, tym bardziej słabła. Po chwili biegła już powolnym truchtem. Wychudzona suka nie mogła biec dalej. Była niedożywiona i zziębnięta. Wbrew swej woli położyła się na zimnym, białym śniegu z wywalonym językiem, ciężko dysząc. Była kilka cm od patyka.

Lisa

Podbiegła wystraszona do czrnej suki klęcząc zaaferowana.
- Co Ci jest? - zapytała zmartwiona. - Choć, choć. Pomogę Ci. - podniosła Lilath z łatwością. Była teraz taka leciutka! - Weterynarz czy dom? Chyba sobie poradzimy, prawda?

Lilath

Suczka nie czuła się najlepiej. Patrzyła na dziewczynę lekko merdając ogonem. Na razie tylko to mogła zrobić. Po chwili przeniosła wzrok na granatowe, zimowe niebo. Zmrużyła oczy. Strasznie szybko straciła siłę, a to był zły znak.

Lisa

- Wet. - mruknęła pod nosem i ruszyła spręrzystym krokiem w kirunku weterynarza. Nie miała pojęcia o co może chodzić z Lilath.

Madeleine

Przyszła. Stanęła obok jednej z ławek, usiadła na niej. Założyła nogę na nogę. Skrzyżowała ręce na klatce, przyglądała się parą spacerującym wokoło. Bawiło ją to w pewnym stopniu.

Gość

No i znów przylazła gdzieś, czego nie miała w planach. Ruszyła dróżką i przyglądała się ludziom, a szczególnie parom, oceniała w jakimś stopniu czy pasują do siebie, dość zabawne no i przynajmniej nie nudziło jej się.

Madeleine

Jej wzrok spoczął na czarnowłosej dziewczynie. na pierwszy rzut oka jej nie poznała, lecz po chwili sobie przypomniała. Tak, to ona ze zdjęcia. Gwałtownie się zerwała z ławki i podeszła do niej. - Czy nazywasz się Blanka?... - zapytała niepewna.

Gość

Przeniosła wzrok na dziewczynę, nieco zaskoczona, - tak...Blanka, a o co chodzi? - zapytała, dość niecodzienna sytuacja, by w parku ktoś pytał się od razu o imię. No ale zobaczy się o co chodzi.

Madeleine

Pierw z torby wyciągnęła niewielką kartkę. Było tam napisane czarno na biało, że Agnes O'Sullivan oraz Todd O'Sullivan oddali niejaką Blankę O'Sullivan do domku dziecko dwa miesiące po urodzeniu. Podała tą kartkę dziewczynie. - Jestem Twoją siostrą...

Gość

Wzięła kartkę do ręki i przeczytała, po chwili oddała jej, lecz nic nie mówiła. Dlaczego nic nie wiedziała o tym? przecież tyle czasu...Przyglądała się dziewczynie, - jak ty się nazywasz? - zapytała.

Madeleine

- Madeleine, jestem starsza od Ciebie o rok. Lecz jak ty dowiedziałam się o wszystkim tydzień temu. - przyznała z trudem. nadal nie mogła uwierzyć, że ma siostrę.

Gość

Uniosła brwi...nadal była w szoku, skąd w ogóle siostra...- Aha... - wydusiła z siebie. Jakoś nie były do siebie podobne, albo...inny ojciec, lub matka, wszystko możliwe, z takimi rodzicami. - Fajnie wiedzieć... - mruknęła i usiadła na ławce.

Madeleine

Usiadła obok niej. Przypatrywała się jej gestom - Nie wierzysz mi... Ale to jest prawda, jestem tak samo zdziwiona tym wszystkim jak ja. Byłam u Ciebie, pukałam lecz nikt nie otwierał. Nie miałabym żadnego powodu by kłamać. - mruknęła.

Gość

- Wierze...chociaż to trochę szokujące... - powiedziała i spojrzała na nią, - to pewnie nie było mnie w domu - odpowiedziała i spuściła wzrok. "Tyle czasu...." - pomyślała.