Przy fontannie

Noah

- No hej, kolego! Gdzie ty się wybierasz bezemnie? - krzyknął za nim pytająco. Skrzyżował ręce na klatce piersiowej i czekał na reakcje psa. Westchnął ciężko, kątem oka spojrzał na dziewczynę.

Gość

Elodie tylko zerknęła na dobermana, by znów popatrzeć na spotkanego w parku.
- Czym się interesujesz? Ja jeżdżę na desce, czasem gram w kosza czy siatkę, słucham muzyki, kiedyś coś tam tańczyłam... Podróżuję, czasem piszę jakieś opowiadania, nieraz fotografuję, jakoś ten czas mi leci. - zaczynała się rozkręcać, mówiła coraz więcej. Usiadła na murku przy fontannie i zgięła nogi w kolanach.

Noah

Nie wiedział co powiedzieć, bo go zadkało jej gadanie... Nabrał powietrza w usta i powiedział - Ja nic specjalnego, tancze hip - hop. - oblizał swoje wargi. Zakaszlał delikatnie. Przetarł przeciągle oczy.

Gość

-Do schroniska.-odpowiedział Noah'owi. Wiedział, że go szukają, bo cóż mają zrobić, gdy im pies uciekł. Wiedział też, że może kiedyś znajdzie dach nad głową, a teraz musi iść do schroniska.

Gość

- Jak chcesz, możesz mi się zwierzyć. W życiu nie zdradziłam czyjejś tajemnicy. Swojej zresztą też. No i podobno jestem godna zaufania, ale to zależy, kto co mówi i myśli. Staram się być miła. Ale, nie denerwuję cię tym paplaniem? - zapytała Elodie, obserwując twarz Noaha.

Noah

Spojrzał na nią lekko rozbawiony - Nie spotkałem jeszcze takie rozpaplanej dziewczyny, ale jak dla mnie to plus. Przynajmniej nie mam jak przy tobie sie nudzić. - mruknął z cwaniackim uśmieszkiem pod nosem.

Gość

- Wypadałoby mi podziękować za komplement. Więc ci dziękuję. - uśmiechnęła się Elodie, obejmując kolana dłońmi. Nie potrafiła się smucić i okazywała radość niespotykanie często.
- Opowiesz mi swoją historię i to, co cię smuci? - zapytała pogodnie, patrząc w oczy Noahowi.

Gość

Zrozumiał, że już nie ma co tu robić. Nie zwracając na nic uwagi kulejąc poszedł do schroniska.

Noah

- Nie chcesz tego słyszeć. Uwież mi, ja nie jestem typem co opowiada wszystko pierwszej lepszej dziewczynie. Nie uraź się, lecz kiedy poznamy się bliżej moze kiedyś opowiem Ci ją. - powiedział to z nikłym uśmiechem przypominając sobie tamte czasy.

Gość

- Hej, myślisz, że bez bliższego poznania cię stąd wypuszczę? - zachichotała. - Nie ma mowy.
- No, a ja chyba się zakochałam. - po tych słowach delikatnie spąsowiała i zerknęła na swoje czerwone converse'y.

Noah

Zaśmiał się lekko - Zakochałaś? A chociaz w ciekawym typie? - zapytał przysuwając się do niej. Nikt tego moze nie wydział, ale miał także naturę chłopaka ciekawskiego.

Gość

- No, myślę, że z moją osobowością nudziarza wybrać byłoby ciężko. Wydaje mi się, że to jest TO. Nie mam pojęcia, nigdy nie byłam tak na serio zakochana. - stwierdziła, dla odmiany bawiąc się mankietem koszuli.

Noah

- Widać, ze naprawdę nieźle Cie wzięło. Ja bym nie zwlekał, powiedział bym tej jedynej co czuję. Wiesz, mężczyźni szybko zmieniają zdania. - mruknął przymykając oczy.

Gość

- Kiedy przy spotkaniu nie potrafię się normalnie zachowywać. Zapominam, jak się nazywam. To takie głupie. - stwierdziła, uśmiechając się. Jakby przeczyła swoim własnym słowom. Wariatko, nie umiesz dopasować mimiki do słów!?
Ugh. Zakochana Elodie. No pięknie.

Noah

- Wiesz, niekiedy nawet ja tak mam. A może powiesz mi cos o tym twoim Romeo? - zapytał z niewinnymi oczkami. On zawsze dostawał czego chciał, taka jego już natura.