Ławeczka

Noah

Cóż, nie czekał. RZucił daleko patyk. Czekał na reakcje psa, kucnął przy ławce. Zrobił ponownie śnieżke.

Gość

Poszedł za patykiem. Skoczył i go złapał. Podszedł do chłopaka z powrotem niosąc patyk w bysku. Puścił przed Jego nogami patyk i zaczął się tarzać w śniegu, a nawet go jeść.

Noah

Przyciagnął do siebie dobermana, zaczał go głaskać - Chciałem tylko wyprostować jedną sprawę. Nie zamierzam cię oddawać, nigdy. Za bardzo cię polubiłem. - wyszeptał do niego.

Gość

-Jasne...-pomyślał sobię. Wyrwał się chłopakowi i szczekał na śnieg jak jakiś wariat. Czy on naprawde nie umie się zachować?

Noah

Pokiwał głową, pied nie dawał sobie wytłumaczyć, że nigdy już nie zazna życia na ulicy. Otrzepał ze śniegu ławkę, po czym usiadła. Skrzyżował ręce na klatce.

Gość

Wstał i zaczął biegać naokoło ławki. Uderzył ogonem Noah'a i przekręcił łeb. Zatrzymał się przed nim i podrapał się łapą za uchem. Położył się i jakimś sposobem uformował ze śniegu kulkę i podał ją chłopakowi.

Noah

On zaś ja wziął, pogłaskał poraz kolejny psa z uśmiechem. - Nie rozumiem Cię, dlaczego jesteś taki... Powtórze jeszcze raz, nie oddam Cię nikomu. - westchnął trzymajac kulke w ręku.

Gość

Wolał nie rozmawiać o tym. Poszedł pod jakieś drzewo i tam usiadł. Nie miał ochoty na tą rozmowe. Tak być nie może; przynajmniej dla niego.

Noah

Westchnął pod nosem, wyprostował swoje nogi. Zaczał śnieżke obracac w palcach. Oblizał swe suche usta, zgiął jedną noge w kolanie.

Gość

Spojrzał na niego. Zdziwił się bardzo Jego zachowaniem. Wstał i zaczął chodzić w koło. Zbytnio się denerwował albo dostał febry(xD). Nie mógł przestać krążyć.

Noah

Nagle jednym szybkim ruchem rzucił przed siebie śnieżkę, kątem oka obserwował psa. Wyglądał na to, że chcę coś zrobić.

Gość

Wiedział, że jest obserwowany, ale nic sobie z tego nie robił. Zaczął biegać za śnieżką, którą uważał za małą piłeczke. Skakał, aż wreszcie złapał kulkę, która się natychmiast zniszczyła. Podszedł do Noah'a.

Noah

- No co? Może czas na spacer, zamiast takiego stania? - zapytał otrzepując swoje spodnie i kurtke ze śniegu.

Gość

Przekręcił łeb.
-No może czas na spacer, a może jeszcze nie. Ja jestem nastawiony na spacer, ale jak nie chcesz to nie. Wkońcu mieliśmy iść na spacer, a nie stać. Stanie jest nudne; jak widzisz.-zaczął mówić, a raczej szczekać do Noah'a.

Noah

- Chodź mój przyjacielu. - powiedział do niego idac w głąb parku. Po drodze ciągle robił śnieżki i je rzucał prze siebie. Nikogo nie było, tylko on i Tabriz.