Mieszkanko Cam.

Mike

Dobrze, że nie płacze. Spojrzał je w oczy i uśmeichnał się. - I po co przeze mnie płaczesz? - zapytał.

Camille

Stwierdziła, że zaraz złośliwie jeszcze raz mu się poryczy, jak będzie zadawał takie pytania, ale to postanowiła jakoś odpuścić.
- Mam ochotę na ciastka. - mruknęła, żeby zmienić temat.

Camille

***

Po bardzo długiej nieobecności dziewczyna znowu znalazła się w mieście. Targała ze sobą wielką torbę podróżną. Otworzyła drzwi i weszła do domu. Najpierw zamknęła je za sobą, co było nie lada wyczynem, gdyż obie ręce miała zajęte. Następnie odłożyła bagaż i poszła pod prysznic. W końcu, po doprowadzeniu się do ładu, posprzątała mieszkanie i rozpakowała się. Wszystko to zajęło jej około dwóch godzin. Teraz dłuższą chwilę myślała, co mogłaby robić, aż w końcu postanowiła, że uda się na spacer. Zabrała małą torebkę z codziennymi akcesoriami, założyła buty - i udała się przed siebie.

Camille

Ponownie pojawiła się w progu mieszkania, tym razem nie była sama. Otworzyła drzwi i wciągnęła za sobą Mike'a. Pierwsze, co zrobiła, to poszła poszukać jakichś tabletek.
- Nic nie mam. - jęknęła sama do siebie i zamiast tego wyciągnęła z kuchennej szafki jakieś wino. Skoro nie ma się tabletek, można zapić ból - proste.
- Rozgość się. - oznajmiła na tyle głośno, by ją usłyszał, i razem z alkoholem oraz dwoma pełnymi już kielichami udała się do pokoju dziennego, czyli salonu.

Mike

Brunet poszedł do salonu i położył się na kanapie. Wręcz rozwalił sie na niej. Jedną rękę położył na swoim czole.
- Nic nie masz na głowę? - zapytał kiedy ta weszła do pokoju jednocześnie siadając na kanapie. A ta jeszcze przyniosła wino. Czy ona jest nienormalna?

Camille

Potrząsnęła przecząco głową.
- Kompletnie nic. Musiałam wykorzystać przed wyjazdem. - odpowiedziała, wzruszając ramionami. Chociaż była porządnie wstawiona, wypiła jeszcze dwie lampki wina, co chwilowo powstrzymało ból głowy. Po chwili usiadła obok Mike'a i chcąc mu pomóc, przyłożyła swoją lodowatą dłoń do czoła chłopaka.
- Wypij to. - mruknęła, wciskając mu kielich z alkoholem w dłoń.
- Na jakiś czas pomoże. - zapewniła.

Mike

- Już to widzę - odparł po czym wypił cały kielich z alkoholem. Odstawił kielich na stół. Może i nawet lepiej mu. Lepiej mu było na tyle by znowu przysunąć się do dziewczyny. Musnął ją namiętnie w usta, po czym uśmiechnął się szeroko. Teraz to już był pewien na 100%, że to Cam. W końcu tylko ona ma taki dom.

Camille

- A nie mówiłam? - uśmiechnęła się triumfująco. Dobrze wiedziała, jak będą się czuć następnego dnia rano, ale jakoś mało ją to obchodziło. Najważniejsze było, że ból przeszedł. Przynajmniej tymczasowo.
Po chwilowym zastanowieniu doszła do wniosku, że nie ma ochoty cisnąć się na wąskiej kanapie, więc wstała i pociągnęła bruneta za sobą. I przeszli do sypialni. Z przyzwyczajenia zamknęła za sobą drzwi, po czym, nawet nie czekając, aż znajdą się na łóżku, objęła chłopaka. Tym razem postanowiła dać mu pole do popisu, niech zrobi, co będzie uważał za słuszne. Tymczasem delikatnie muskała wargami szyję swojego towarzysza. Niby to przypadkiem lekko zahaczyła dłonią o jego bluzkę, ale nie zrobiła nic więcej, żeby poczekać na reakcję.

Mike

kiedy znaleźli się w sypialni brunet stwierdził, że pójdzie na całość. A co mu tam. Rękę wsunął pod bluzkę. Sunął drapieżnie po jej ciele po czym bluzka jakimś cudem znalazła się na podłodze. Pchnął dziewczynę na łóżko po czym sam się na nim znalazł. Zaczął całować ją namiętnie napierając na nią.

Camille

Nie zamierzała protestować, zresztą chyba nie bardzo była w stanie. Już po chwili i jego t-shirt leżał gdzieś na podłodze, odrzucony przez blondynkę. Przez chwilę przemknęło jej przez myśl, że chyba właśnie tego chciała. Dość szybko jednak zdała sobie sprawę, że chodziło o co innego. Owszem, lubiła tego chłopaka, aż za bardzo - ale jej pragnienia nie kończyły się na jednej wspólnej nocy.
Chyba będzie trzeba zadowolić się tym, co mogła osiągnąć. Niezbyt ją to pocieszało - ale postanowiła nie dać po sobie poznać, co myśli. Każdy pocałunek oddawała ze zdwojonym entuzjazmem, a jednocześnie zsunęła dżinsy bruneta gdzieś w ciemność pokoju.

Mike

Brunet również zsunął z niej spodnie które rzucił gdzieś w głąb pokoju. Całował ją coraz nachalniej. Nie za bardzo wiedział co robi. W końcu był pewien, że to dziewczyna. Nigdy jakoś nie chciał z nią wylądować w łóżku. Mimo tego, że on się zmienił i takie noce były dla niego czymś normalnym, Mike czuł się dziwnie. Jeszcze nie tak dawno uważał Cam za swoją przyjaciółkę, a teraz wylądował z nią tutaj.
Odsunął na bok te wszystkie myśli, po czym bez wahania ściągnął dziewczynie biustonosz i rzucił go gdzieś w głąb pokoju.

Camille

Westchnęła cicho. Dobrze wiedziała, że nie powinna była tego robić. Wiedziała też, że będzie jeszcze żałować. Tylko że jakoś nie potrafiła odmówić (a powinna uczyć się asertywności!). Już teraz czuła się dziwnie, nie chcąc mówić: źle. Miała nadzieję, że Mike jej nie rozpoznał. Zapewne złudną, o tym jednak nie chciała myśleć. Po chwili brunet nie miał na sobie już żadnych ciuchów.
Ostatnia chwila, żeby odmówić. Wzięła głęboki wdech i... ze świstem wypuściła powietrze z płuc, a po chwili znowu go całowała. Chyba naprawdę nie umiała mu odmówić. Chociaż, jakby nie było, to ona prowokowała.

Mike

Położył się obok dziewczyny i przytulił ją do siebie. Nie, nie powinni tego robić. Ale czy nie jest za późno takie decyzję? Mimo tego, że był kompletnie pijany zachował jeszcze odrobinę rozumu. Westchnął pod nosem. Nie wiedział czy powinien teraz zrobic coś czego potem będzie żałował czy dac sobie spokój.

Camille

Zauważyła, że chłopak jakby się wahał. Czyż nie sądził, że trochę za późno na takie rzeczy? Skoro znaleźli się w tej sytuacji - no cóż, na pewno zbyt wiele się wydarzyło, by móc protestować. W takim razie sama pozbyła się ostatniej części garderoby i wciągnęła bruneta pod kołdrę. A dalej działo się dużo pod osłoną nocy - czyli popularna cenzura.

Mike

Mike obudził się jakoś po dwunastej. Wstał i włożył na siebie bokserki które leżały gdzieś w kącie. Spojrzał na dziewczynę. Jak zwykle jakaś obok niego leżała. Zawędrował do łazienki gdzie przemył sobie twarz wodą. Potem poszedł do kuchni i napił się wody. Miał kaca i to cholernego.
Po chwili zorientował się, że nie jest w swoim domu. Wrócił do sypialni. Już wiedział czemu dom mu się wydawał dziwnie znajomy, a tłumaczy to dziewczyna leżąca na łóżku.
Nie pamiętał wczorajszej nocy. Z resztą nie ma się co dziwic. Po takiej ilości alkoholu trudno byłoby cokolwiek zapamiętac.
Spojrzał ponownie na dziewczynę. Na pewno była to Cam. Czemu akurat ona? Czy w tym mieście nie ma innych?