Mieszkanko Cam.

Mike

- No trudno - powiedział odsuwając się od niej. Poszedł na kanapę i usiadł na niej. Oparł się o oparcie i przymknął oczy. Skoro ona ma humorki to jej problem nie jego.

Camille

Wzruszyła ramionami i siedziała tak jeszcze chwilę, ale w końcu przełamała się i znalazła obok Mike'a. Prawda, nie była wytrzymała psychicznie. Gdy tylko oddalał się na parę metrów, czuła się strasznie pusto i obco.
- Przed wyjazdem mówiłeś coś o nagrodzie, a póki co zdążyłeś dostać karę nie wiem za co. - stwierdziła w końcu.

Mike

- Taki życie - powiedział nie otwierając oczu. - Trudno oberwałem jakoś przeżyje - mruknął pod nosem.

Camille

- Proszę, nie złość się na mnie. To nie jest zależne ode mnie. - 'tylko od ciebie', chciała dodać, ale się powstrzymała. Chwyciła jego dłonie w swoje i siedziała tak jak zbity psiak, który boi się dać znać o swoim istnieniu w gwałtowny sposób.

Mike

Otworzył oczy i spojrzał na nia. - To mi powiedz o co chodzi - mruknał pod nosem. -przecież cię nie wyśmieje ani nic - dodał.

Camille

- Mike, wiem. Wiem, że mnie nie wyśmiejesz. Tyle że ja sama nie wiem, o co chodzi. - skłamała gładko i popatrzyła mu w oczy, dzięki czemu była bardziej wiarygodna, rajt.

Mike

- Skoro ty nie wiesz o cho chodzi to już nie mój problem - stwierdził wzruszając lekko ramionami.

Camille

- Ale ty jesteś lekiem na wszystko. - wyszeptała niemalże niesłyszalnie i przytuliła się do niego, a potem go pogładziła po włosach, si.

Mike

- Cam mów o co dokładnie chodzi - powiedział. Nie miał ochoty na zgadywanie. Nie teraz.

Camille

Westchnęła cicho.
- Obiecaj, że nie będziesz się śmiać. Ani nic w tym stylu. - poprosiła go, patrząc gdzieś w okno, dzięki czemu jej twarz wyglądała tochę jak maska.

Mike

- Obiecuje - powiedział patrząc na nią uważnie. Co teraz miała mu do powiedzenia. Nie miał zielonego pojęcia.

Camille

Znowu westchnęła, bo chyba się w to wpakowała i nie mogła wymigać.
- Mike, chyba się zakochałam. - mruknęła i obróciła się tak, żeby nie widział jej twarzy. Sama nie wiedziała, czy powinna to mówić, ale czasu cofnąć się nie da, nie?

Mike

- Ale, że we mnie? - zapytał patrząc na nią. Lubił ją i to bardzo. Podobała mu się. Ale czy można tu mówić o miłości?

Camille

- Nie, w świętym mikołaju. - mruknęła i przewróciła oczami, jako że i tak nie mógł tego dostrzec. I chyba upewniła się w tym, że nie powinna była tego mówić.

Mike

Złapał ja pod brodę tak, żeby spojrzała mu w oczy. Przysunął sie do niej i musnął ją delikatnie w usta.