Mieszkanko Cam.

Camille

Pokiwała głową i uśmiechnęła się do niego.
- W którą stornę bardzo? - zapytała jednak, bo to było rozumiane różnie, prawda.

Mike

Eeee - zawahał się. - A jakie mam do wyboru? - zapytał patrząc na nią. Nie miał zielonego pojęcia o co jej chodzi.

Camille

- Dobra, nieważne. - wzruszyła ramionami i postanowiła, że nic mu nie powie, toteż wstała, by przejść parę metrów dzielących ją od parapetu. Usiadła gdzieś na nim i oparła głowę o chłodną szybę. Nie żeby się obraziła, ale po prostu chwilowo chciała się trochę wyciszyć, czy coś.

Mike

wstał i podszedł do niej,. Złapał ją za brodę, żeby spojrzała mu w oczy i nie skłamała. - Oco chodzi? - zapytał patrząc jej w oczy.

Camille

- Hej, spokojnie. Nie zawsze musi chodzić o coś. - mruknęła, unosząc ręce w obronnym geście. Nie przepadała za chwilami, w których zmuszona była powiedzieć do końca prawdę, więc nie zamierzała. Wstała, by zrównać się z blondynem, i dłuższą chwilę mierzyła go wzrokiem.
- Po prostu wyluzuj, źle skleciłam zdanie. - zmarszczyła brwi i znowu usiadła, obracając się do niego tyłem.

Mike

- Skoro nie chcesz to nie mów - mruknął pod nosem. Został przy oknie. Usiadł na parapecie i westchnął. Może zrobił źle, ze wtedy za nią Ann nie pobiegł. Zrobił głupstwo i to wielkie. Jednak czuł, że powoli już sie odkochuje. A może nie potrzebnie. Nie na pewno nie będzie go po tym chciałą znac.

Camille

Trochę ją zdziwił tym, że usiadł obok. Myślała, że sobie pójdzie, obrazi się albo coś, a wcale tego nie zrobił. Odszukała jego dłoń i lekko uścisnęła ją, a potem, po chwilowym wahaniu, położyła policzek na barku Mike'a i wpatrywała się trochę smutno w widok za oknem.

Mike

- Coś nie tak? - przerwał chwilę ciszy. Czemu była smutna. może to z jego powodu? w końcu tak cieszyła się jeszcze przed chwilą, a teraz?

Camille

Nie odpowiedziała, a jedynie popatrzyła do góry, by dostrzec twarz swojego towarzysza. Delikatnym ruchem położyła mu palec na ustach, dając znać, że chciałaby trwać tak w ciszy, i mocniej się do niego przytuliła. Miała dziwne humory, związane z różnymi czynnikami. I ciężko byłoby to wyjaśnić.

Mike

Przytulił ją mocno do siebie. Sam nie wiedział co ma teraz myślec. Czy musiałą byc taka smutna? Jednak skoro chciałą to o nic nie pytał.

Camille

Przymknęła oczy i z zadowoleniem oparła skroń o jego szyję. O tak, wystarczył drobny gest ze strony chłopaka, by jej humor uległ diametralnej zmianie.
- Nie przejmuj się moimi nastrojami. Już tak mam. - wyjaśniła, chociaż stuprocentowo prawda to nie była. Może się zorientuje, przez tydzień było w porządku, to teraz tak jakoś wyszło.

Mike

- Wiem, że nie masz - powiedział. - Po prostu od razu nie wpadłem na to, że ci się podobam - mruknął pod nosem. No tak na to by wychodziło.

Camille

Pokręciła głową.
- Okay, może i tak jest. Co w związku z tym? - uniosła brew, bo nie zrozumiała, o co teraz jemu chodzi. No tak, ostatnio ciężko jej się myślało.

Mike

- No i przez to masz zły humor - powiedział. No przynajmniej tak wywnioskował. - Albo dobra coś pokręciłem - dodał.

Camille

- Nie zgadłeś. - wzruszyła ramionami, a powiedziała to na tyle bezbarwnym tonem, na ile dała radę. I wyszło jej, o dziwo. Popatrzyła przed siebie, wzdychając cicho.