Sala 13.

Annie

Podniosła się z krzesła. -Mike..wybacz-powiedziała. Nieoczekiwanie bez zastanowienie pocałowała go w usta, czule , namiętnie i długo. Na jej szczęscie byłw lekkim szoku i gdy skończyła wyszeptała mu do ucha.-Nie chciała. Ostatnią, rzeczą o jaką proszę jest byś pamiętał o mnie, bo nadal i na zawsze będę Cię kochać.-powiedziała i wybiegła. W domu doczekała wieczora. Wsiadła w pociąg zostawiając mu odbistkę ich zdjęcia i list, z kroplami łez. Napisała mu w nim jak bardzo go kocha i jak bardzo cierpi zostawiajac go, chciała by o niej pamiętał , zawsze wiedziała , że na niego nie zasługiwała. Tak..właśnie tak Annie odeszła z miasta.

Mike

Chłopak nie wiedział co zrobić. No trudno. Westchnął i zamknął oczy. Nie wiedział w ogóle o co chodzi. Przecież zapewniała, że go kocha, a teraz mu z takim tekstem wyszła.

Sharon

Weszła do sali. To byłjej pierwszy dyżur. Miała na sobie czepek i biały fartuch który podkreślał jej urodę. -Dzień dobry-powiedziała wesoło wchodząc do sali. Uśmiechnęła się do chłopaka.

Mike

Chłopak spojrzał na pielęgniarkę.
Jak dla kogo - mruknął pod nosem. Westchnął.

Sharon

-Oho coś widzę pacjent nie w humorze.-powiedziała do niego ciepło.-Mało kto się cieszy, że leży w szpitalu-dodała i chwyciła go za rękę by poprawić wenflon. Brunetka była młoda, ładna i zgrabna. Non stop prawie się uśmeichała. Spojrzała przelotnie w niebieskie oczy chłopaka.

Mike

Westchnął.
Może i bym był gdyby siedziała... - powiedział urywając zdanie w połowie. Nie no Mike nigdy nie przejmował się swoimi byłymi. Nie ma co rozpaczać. Trzeba znaleźć sobie inną - pomyślał. Czemu już nie zacząć.
Taka ładna i pracuje w szpitalu - zapytał.

Sharon

-Takie powołanie-odpowiedziała sprawdzając opatrunki na głowie.-A Ty taki młody , a już połamany.?-zaśmiałą się.

Mike

Takie hobby - odpowiedział z uśmeichem. Spojrzał na dziewczynę. Hmm w jego typie. Brunetka, niebieskie oczy i zgrabna. Taką powinien znaleźć od razu.

Sharon

Zaśmiałą się ciepło.-To chyba znasz już powody dla których lubię tę pracę-powiedizała przysiadając na łóżku. Poprawiała mu pościel no i w końcu za 10 minut miała mieć przerwę. Ech blondyni westchnęła w myśli. Zakochiwała się w każdym.

Mike

Chłopak przyjrzał się jej dokładnie.
A jak się nazywasz - zapytał. No w końcu musiał znać imię jednej z najładniejszych pielęgniarek jakie widział. A widział ich naprawdę dużo.

Sharon

-Sharon-powiedziała z uśmeichem. Ona się wiecznie uśmeichała. Nawet jak nie miała większych powodów.P{Ogłaskałą go delikatnie po policzku i odsunęła szybko rękę. -Ach wybacz mam słabość do blondynów z niebieskimi oczmi-powiedziała rumieniąc się nieco. -A Ty jak masz na imię .?-spytała

Mike

Mike - powiedział.
Nic się nie stało - powiedział. Usiadł na łóżku (no niby już minęły 3 tygodnie i może.
Ja mam za to słabość do brunetek z niebieskimi oczami - dodał z uśmeichem.

Sharon

Zamrugała oczami. Ona już była w nim zadłużona.-Długo tu leżysz .?-spytała swobodnie bo zaczęła się już jej przerwa.

Mike

Z jakieś trzy tygodnie - powiedział.
Nie ukrywam, że atrakcji to wy w tym szpitalu nie macie żadnych.

Sharon

-Oj biedny -powiedziała i pogłasjkałą go po policzku już bez krępacji.-A jakie byś chciał .?-spytała chłopaka.