Klub.

Camille

Dziewczyna zauważyła nowo przybyłego. Wyglądał jakoś znajomo. Nie miała pewności, czy kiedyś go nie spotkała. Odchrząknęła i powoli ruszyła w jego stronę. Jak mówią, alkohol dodaje odwagi.
- Cześć, przystojniaku. - rzuciła na powitanie z szerokim uśmiechem i usiadła gdzieś obok. Może rzeczywiście go już widziała.

Mike

Usłyszał, że ktoś coś do niego mówi. Prawdopodobnie tym ktosiem była kobieta. Rzucił na nią okiem dla upewnienia, a potem wzrok ponownie przeniósł na parkiet.
- Czesc piękna. - odparł kiedy już upewnił się, że to jest kobieta. Była dziwnie znajoma. Ponownie spojrzał na nią, ale tym razem dłużej i dokładnie. Wydawało mu się, że to była Cam, ale po dużej ilości drinków jaką wypił w poprzednim klubie nie był niczemu pewien.

Camille

Zmarszczyła brwi. Była niemalże pewna, że skądś zna ten głos - ale nie chciała powiedzieć czegoś głupiego, więc postanowiła udawać, że widzą się pierwszy raz. Zamówiła jeszcze któregoś z kolei drinka i teraz przyglądała się uważnie chłopakowi, powoli sącząc alkohol.

Mike

"Pewnie gdyby nie wypił tyle i widział dobrze na oczy to by był pewny, że to ona. Ale trundo.
- Zdradzisz mi swoje imię czy mam na ciebie mówić piękna? - zapytał uśmiechając się. Wziął w dłonie drinka którego przed chwilą dał mu barman. Zaczął go sączyć.

Camille

- Myślę, że wybiorę tę drugą opcję. - roześmiała się cicho. Po chwili zamawiała już kolejnego drinka, a pomijając to, że w głowie jej szumiało, czuła się świetnie. Popatrzyła uważnie na swojego rozmówcę. Chociaż była już półprzytomna, jakaś część jej dalej myślała, że może to być Mike. W sumie, jakie to miało znaczenie. Odgoniła od siebie te myśli i delikatnym ruchem złapała go za rękę. Przyszła się bawić, nie siedzieć w miejscu.

Mike

- W takim razie piękna idziemy potańczyć - powiedział z uśmiechem.
Kiedy złapał go za rękę ten odstawił drinka na blat i stał z krzesła. pociągnął ją za rękę w kierunku parkietu. W końcu ileż można siedzieć na dupie?

Camille

Nie miała nic przeciwko, więc odstawiła drinka i czym prędzej udała się na parkiet. Zawahała się przez chwilę, lecz nie było to zbyt widoczne. Z tańcem bywało u niej różnie, przeważnie źle. Dla bezpieczeństwa zarzuciła chłopakowi ręce na szyję i splotła je w okolicach jego karku. Teraz przynajmniej nie powinna się przewrócić.

Mike

Więc oni tak tańczyli i tańczyli, ale w końcu znudziło mu się to więc złapał ją za rękę i poszedł w kierunku baru. ponownie usiadł na stołeczek który zajmo0wał wcześniej i zamówił coś mocnego do picia dla siebie i dziewczyny.

Camille

Poczuła się nieco swobodniej, pewnie dlatego, że nie wywróciła się ani nie popełniła żadnego rażącego błędu. Na jej ustach zakwitł lekki uśmiech. Oparła policzek na ramieniu swojego towarzysza i przytuliła się do niego.
- Nie myślałam, że faceci tak świetnie tańczą. - podsumowała cicho.

Mike

- Bo ja jestem jedyny w swoim rodzaju - powiedział. Cały Mike. Skromny i cichy. Uśmiechnął się i zaczął sączyć drinka. Dziwne, że po takiej ilości alkoholu jeszcze w miarę normalnie funkcjonuje.

Camille

Zaśmiała się cicho.
- Nie można się nie zgodzić. - oznajmiła półszeptem i dość szybko rozprawiła się ze swoim drinkiem. Którym z kolei, tego nie wiedziała. Zresztą, nieważne. Dalej uważała, że przyszła się bawić - i w myśl tej zasady zamierzała spędzić ten wieczór. Póki co, nie zamierzała rozstawać się z tym facetem, bo było jej zwyczajnie dobrze. Chciała, żeby tak było.
Zgodnie ze swoim wcześniejszym postanowieniem, kompletnie się rozluźniła. Powoli przesuwała opuszkami palców po szyi chłopaka. Obiecała sobie, że przestanie rozmyślać o tym, co było albo będzie, i po prostu wyłączyła się, co w jej przypadku znaczyło tylko tyle, co nieprzemyślane gesty, czynności czy słowa.

Mike

kiedy sączył drinka znowu naszła go ta myśl czy aby to nie jest Camille. Ale nie Cam nie była taka śmiała. Ona by w życiu nie przykleiła się do faceta od którego nawet imienia nie znała.

Camille

Chyba wyczuła, że chłopak nad czymś się zastanawia.
- Rozluźnij się. - wymruczała mu do ucha i żeby pomóc w tym swojemu towarzyszowi, zaczęła delikatnie rozmasowywać jego ramiona.
- Nic nie jest warte stresu, po prostu nie myśl o tym. - poprosiła.

Mike

- Ja jestem bardzo rozluźniony - powiedział uśmiechając się szeroko. I znowu nudy. Niby ma obok dziewczynę, ale nie miał zielonego pojęcia na co sobie może pozwolić, a na co nie.

Camille

- Nie widać tego po tobie. Może bardziej się postaraj, wyrzuć z siebie wszystkie myśli. Będzie dobrze. - rzuciła śpiewnym głosem, tym razem jednak wyprostowała się na swoim stołku. Jeżeli chodzi o nią, nie była w stanie protestować, więc w sumie mógł robić, co chciał - jednak nie zamierzała niczego narzucać, niech się postara.