Przy lesie.

Gość · Wysłany: Pon 21:21, 08 Mar 2010 Temat postu:

- No dobra niech ci bedzie - powiedziała. Przełamała się, a to trudne w jej przypadku. - Ale wiedz, że i tak nie zmienisz moje toku myslenia - dodała.

Gość · Wysłany: Pon 21:26, 08 Mar 2010 Temat postu:

- Nie uwierzysz mi w to, że jesteś niepowtarzalna? - zapytał, unosząc brew, i tak ładnie, naturalnie zatrzepotał rzęsami, w sensie nie jak pusta panna, ale po prostu ładnie. Uśmiechnął się lekko i wpatrzył w twarz dziewczyny, starając się swoim wrodzonym urokiem (ehe XD) sprawić, żeby przyznała mu rację.

/ jej, ile linijek, jestem bogiem.

Seth

Wyszli z restauracji i spacerowali niespiesznie po parku. Szedł obok dziewczyny z rękoma wciśniętymi tradycyjnie w kieszenie. Milczał. Nie miał w sumie nic do powiedzenia. Strasznie brakowało mu tamtych starych czasów, które najwidoczniej miały już nie wrócić. Niestety. W tej chwili chciał obiąć dziewczynę i pocałować Ją jak kiedyś w pełne usta. Bez większego powodu, ot zachcianka. Chyba jednak zostałby za to spoliczkowany i pozostawiony sam sobie, a chociaż sekunda z Nią spędzona była zarazem bolesna jak i ciepła.

Pixie

-Lubię to miejsce- zaczęła bez zastanowienia.- Pamiętam jeszcze moje trampki i zimą jak strzepywałam Ci tu z włosów śnieg. Oj wiele się tu działo. Powiedziała z lekkim usmiechem. Po chwili uroniła mała łzę którą szybko starała. Nie ona pierwsza niczego nie zrobi.

Seth

- Tak... Fajne czasy. - rzucił pod nosem, ale w końcu nie wytrzymał. - Mam już tego dość! - krzyknął niemal zdesperowany. - Zachowujemy się głupio, sztywno jakby naprawdę było, aż tak źle. Mam już tego serdecznie dosyć! Nie mogę spać, jeść, myśleć, a gdy w końcu się spotykamy jest tak sztywno, że bój się Boże! Wszyscy się zmienili - Annie stała się jakąś profesorką czy coś, Ty pilną uczennicą, w której nie widać nawet starej Pix... Pixie, ja tak nie chce. To chyba nie ma sensu... Ale. - mówił w bardzo szybkim tempie, a na koniec po prostu pocałował dziewczynę przeciągle w usta dając upust swoim emocjom.

Pixie

Zaszokowana z początku oddała się pocałunkowi lecz gdy oprzytomniała odepchnęla chłopaka. -Myślisz,że tylko Tobie jest ciężko.?! Pomyślałeś co czułam.? Ile ja przeżyłam , a Ciebie obok nie było! -warknęła. Chciała powiedzieć,że ją zostawił, ale to przecież ona go o to prosiła, dzięki temu miała się łatwiej pozbierać, akurat. -Jesteś ostatnia osobą , która chciałam tu spotkać i zarazem pierwszą za którą tak tęskniłam!-lrzyknęła dopadając do niego znienacka i całując przeciągle. Zachowywali się jak wariaci ( swoją drogą ja swojemu odwalam podobne numery xD)

Seth

//xDD//

Bez słowa przycisnął do siebie dziewczynę i zaczęło się obściskiwanie na środku parku. Gdy w końcu się od siebie oderwali, nadal trzymał Ją za delikatną rękę.
- Wiesz... To było trochę dziwne. Ale dobrze, żeśmy to sobie wytłumaczyli. (xDD)

Pixie

Zaśmiała się niewinnie.-To było głupie-stwierdziła z przekąsem. Ścisnęła mocniej jego dłon i uśmiechnęła się szerzej do niego. Swpoją drogą byli dziwni, prawda.? Very Happy

-Co teraz.?-spytała patrzać na niego z małymi iskierkami w oczach.

Seth

//No xd//

- Wracamy do starych czasów? - zapytał filuternie, ale w oczach tliła się prawie niezauważalna nadzieja. Puścił rękę dziewczyny i obiął Ją za to w tali. Tak, zdecydowanie bardziej mu to pasowało. (xd)

Pixie

-A co masz na mysli mówiąc stare czasy.?-spytała podejrzliwie. Może nie powinna się na niego rzucić, może nie powinni się spotkać, ale rozwagę będzie zachowywała
mimo wszystko.

Seth

- Ogólnie. - odpowiedział tylko z figlarnymi ognikami w oczach i na nowo ruszył w kierunku domu dziewczyny. Miał ochotę wziąć Ją na ręce, ale powstrzymał się. Wszystko małymi kroczkami. (xD)

Pixie

-No dobrze-powiedziała idąc cały czas dalej. Ej ale dlaczego zmierzali do jego domu .? xD

Seth

//No toć idą do jej domu, czytaj^^ xD I pisz off w nawiasach czy czymś tam!//

Tak jak obiecał - dziewczyna została odprowadzona pod same drzwi. Nim to się jednak stało szli po parku wolno, napawając się swoją obecnością.

Pixie

Kiedy opadają liście z drzew, szum morza gaśnie wewnątrz i liczy się tylko cisza. Z takimi przemyśleniami Pixeline udała się do parku. Usiadła na ławeczce, z dłońmi otulonymi rękawiczkami, bawiąc się w palcach jednym z żółtych liści. Niebo chmurzyło się, a ona czekała aż życie zaskoczy ją czymś niekoniecznie przewidywalnym.

Seth

Spacerował po parku. Był zadowolony. Nareszcie wszystko zaczęło się dobrze układać. Odzyskał dawną żywiołowość i dosłownie ożył. Czy los dziewczynę zaskoczy? No, togo pewien być nie mógł. Ale widząc Pix, uradowany podszedł do niej bez najmniejszego namysłu. Oparł się o tył ławki (w sensie oparcie), nachylił i przyjrzał chwilę trzymanemu przez dziewczynę liściowi.
- Co widzisz w tym ciekawego?