Mieszkanko Cam.

Camille

- wybacz mi, ale nie umiem się na ciebie gniewać. tylko raz mnie poniosło. - niemalże wyszeptała i ponownie splotła dłonie na jego karku. Na jej twarzy zagościł lekki uśmiech. Po raz kolejny postępowała wbrew rozsądkowi. Jeszcze trochę i zagłuszy jego głos całkowicie. Chyba nie mogła oczekiwać czegokolwiek więcej, musiała się zadowolić tym, co ma.
- wybacz mi ten egoizm. - westchnęła cicho, zbliżając twarz do jego twarzy.

Matt

-Wybaczam-powiedział ponownie łącząc jej usta z swymi. Nie umiałsię opanować. Zaczynał wierzyć,że wszystko skończy się źle. Jak dobrze że miałgdzie uciec. Z drugiej strony nie wierzył,że miłośc powstaje i ginie od tak.

Camille

Dziewczyna zamknęła oczy i oddała Mattowi pocałunek. Potem oparła brodę o jego ramię, opanowując nieco przyspieszony oddech. Tym razem poszło jej to dość łatwo.
- wyjaśnisz mi, dlaczego to robisz? - zapytała tonem, który wyrażał tylko czystą ciekawość. Tak właśnie się czuła. Uśmiechnęła się delikatnie, czego chłopak i tak nie mógł zauważyć, i zmierzwiła dłonią jego włosy.

Matt

-Bo tego chcę-odpowiedział odsuwając się nieco od blondynki. Może rzeczywiście powinnien już dawno stąd zniknąć. Ale jakoś nie potrafił po tym wszystkim. Ech brakowało mu tylko trzeciej i mogliby tworzyć kolejną szansę na sukces.

Camille

- szukam w tym wszystkim sensu, ale go nie widzę. ja cię kocham, ty mnie lubisz. pewnie masz dziesięć dziewczyn w kolejce, ja stykam się z facetem pierwszy raz od dwóch lat. ty szukasz... zabawy? - ja myślę o czym innym. - wyrzuciła z siebie to, co ją dręczyło. Pozwoliła sobie nawet na delikatny uśmiech.
- naprawdę nic już nie rozumiem. - stwierdziła nieco głośniej, jednak nie chciała znowu się czymś martwić. Miała tego dosyć na głowie. Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, jakby miała ku temu powody.

Matt

Opuściłswe dłonie i chwycił ją za nadgarstki.-Cam nie rób ze mnie kogoś kim nie jestem. Nie sypiam z każdą jak leci, nie liże się z każdą jak leci i właśnie wiesz uświadomiłaś mi,że najwidoczniej powinienem biegać za el z podkulonym ogonem po tym co zrobiła. -wyrzucił z siebie ciepłym lecz stanowczym tonem. -Nie oczekuj ode mnie miłości od tak. Nie jestem zabawką i Ciebie też tak nie trakuje.Nie jesteś mi byle kim.-dodał puszczając ją. Faktycznie miała rację krzycząc na niego wcześniej,. Wydawało mu się aż za dużo.

Camille

- Matt, naprawdę nie oczekuję od ciebie wiele. to, że jesteś obok, jest dla mnie wielką nagrodą. po prostu ciężko mi pojąć pewne rzeczy. - wytłumaczyła spokojnie, patrząc chłopakowi w oczy.
- wcale nie powinieneś za nią biegać, przecież to ona cię zraniła. ja zrobiłam to już kilka razy, ale za każdy cię przepraszam. - ostatnie słowa wyszeptała i opuściła głowę. Dopiero gdy ubrała swe myśli w słowa, zdała sobie sprawę, że tak jest. Zapewne miał jej już dość.
- jeżeli chciałbyś iść, nie będę cię zatrzymywać, chociaż nie ukrywam, że chcę, byś został obok. - po raz pierwszy udało jej się zrobić coś z myślą nie tylko o sobie.

Matt

Chwycił ją za dłoń i podprowadził do pianina. -zagraj mi prosze-powiedział ciepło i usiadł pod ścianą z zamkniętymi oczami-Zagraj a potem rób co tylko chcesz.-dodał wyłaczając wszystko dookoła.

Camille

Dziewczyna posłusznie usiadła do pianina i odchrząknęła cicho. Jakoś przy tym chłopaku miała ochotę śpiewać, gdy już grała, więc połączyła to. Zagrała dokładnie ten sam utwór, który śpiewali w duecie, tyle że wykonała go sama. Skończyła po kilku minutach, ale postanowiła na tym nie zakończyć występu, jeśli można to tak nazwać. Uniosła dłonie i już po chwili grała kolejny utwór, ten z kolei dość wesoły i rytmiczny, chwilami zmieniający ton. Sama go ułożyła, jedna z lepszych melodii jakie miała w repertuarze. Podobno. Było trochę tak jak z huśtawkami jej nastroju - zmieniała się diametralnie co chwilę.

Matt

Słuchał wsparty o ścianę z zamkniętmymi oczami. Dla niego mogłby nie przestawać. Niech gra , gra , gra mu w nieskończonośc.

Camille

Zagrała jeszcze kilka piosenek, w końcu oderwała dłonie od pianina i dokończyła śpiewnym głosem ostatnie słowo piosenki. Obróciła się do szatyna.
- jakieś jeszcze życzenia? - zapytała wesoło. I znowu zachowywała się zupełnie inaczej niż kilka minut temu. Tak, była czasem nieprzewidywalna, ale mogłaby się zdecydować, jaki humor woli mieć. Jak widać - było to niemożliwe, nie w jej przypadku.

Matt

-Jedno,chodź obok.-powiedział poklepijąc mijsce obok siebie. Zanurzyła go w bajkę z której niechciał się ocknąć.

Camille

Uniosła pytająco brew, ale nie zamierzała się teraz z nim spierać ani nic z tych rzeczy. Po prostu przemaszerowała przez pokój i usiadła obok. W jej oczach czaiło się nieme pytanie, a jednak wypowiedziała je.
- mów, śmiało. - zachęciła chłopaka.

Matt

-Po prostu bądź obok -powiedział jej słowami i przymknał oczy obejmując ją ramieniem.

Camille

Dziewczyna uśmiechnęła się do chłopaka i położyła głowę na jego barku. Położyła nogi na łóżku, przyjmując dość dziwną pozycję. Zamknęła z zadowoleniem oczy. Miała wrażenie, jakby wszystkie jej problemy zniknęły.
- i zawsze będę. zawsze, póki mi to dane. - wyszeptała.