Domek w lesie

Seth

Spojrzał na dziewczynę wyrwany z zamyślenia. Oczywiście słowa dziewczyny od razu skojarzyły mu się z nim. Czy na prawde tak myśli?

Pixie

Obudziła się z piskiem siadając na łozku.Tak sen doszedł do mementu w ktorym ojciec uderzył ją wtwarz.Odruchowo załapała się za policzek.ODniosła wrażenie że ją piecze więc zalewając się łzami odpowiedziała ojcu , którego obraz miała nadal przed oczami.-Nie wierze, że mnie kochasz.-wyszeptałai ujęła twarz w dłonie.Często miewała ten sen. Nie zastanawiała się nawet nad tym gdzie była.

Seth

Spojrzał na dziewczynę już bardziej przerażony. Nie wiedział co ma robić, ale nie mógł wytrzymać widoku łez dziewczyny, a szczególnie jakby miały być spowodowane nim samym. Objął dziewczynę od tyłu tak, że nie mogłaby mu nic zrobić chociaż nie o to w sumie mu chodziło. Chciał Ją uspokoić
- Kochanie to tylko sen. Spokojnie. - wyszeptał jej miękko do ucha. Czuł się dziwnie mając świadomość, że najprawdopodobniej chodzi Jej o niego...

Pixie

Odjęła dłonie od twarzy i spojrzała na chłopaka.Zarumieniła się po uszy.Zastanawiała się czy już jej się to przy nim zdarzyło. Westchnęła i przytuliła się do niego.Podwineła nogi przyjmując pozycją maleństwa.-Przepraszam, sniłi mi się rodzice, to nie są miłe wspomnienia.-powiedziała smutno.-Oni mnie nigdy nie kochali...-dodała bezbronnie powstrzymując łzy.Spojrzała mu w oczy.-Seth wybacz mi , teraz to ja nawalam znowu.-powiedziała.

Seth

Przyglądał się dziewczynie uważnie po czym Ją przytulił.
- Przecież nie jesteś odpowiedzialna za swoje sny... - powiedział cicho głaszcząc dziewczynę po plecach. No tak, ale jego domysły oczywiście zostały.

Pixie

-Seth..to wszystko dobrze na Ciebie nie wpływa.Przepraszam.-powiedziała patrzac mu w oczy.Z każdą mijającą sekundą kochała go jeszcze bardziej.Odsunęła się od niego.-Może rzeczywiście powinnam spać sama.-powiedziała wstając z łóżka.Mina chłopaka martwiła ją najbardziej.

Seth

- I kta to mówi? - zapytał nieco kwaśno wstając z łóżka. - Niczym się nie przejmuj. - powiedział do Niej z lekkim uśmiechem patrząc w oczy.

Pixie

-Seth, ale ja widzę, że coś Cię męczy od tego czasu , od pocałunków na łózku..-powiedziała rumieniąc się nieco.-Mam nadzieję, że uda mi sięnaprawić to co zrobiłam źle -powiedziałakładąc dłoń na jego nagim ciepłym torsie.

Seth

- Ale Ty nic nie zrobiłaś źle. Ja jestem zły na siebie. - wytłumaczył szczerze patrząc w niebieskie oczy dziewczyny.

Pixie

-Zły na siebie.?Ale za co.?-spytała podchodząc do niego bliżej. -Seth ja miałam taki nawyk siadania w oknie, jeszcze nie wyrosłam, to nie przez Ciebie.-powiedziała chcąc odsunąć od niego złe myśli.Nie wiedziała jednak co go męczyło-Proszę powiedz mi szczerze co jest , czemu jesteś zły na siebie.tylko mów prawdę. Całą prawdę.

Seth

- Sama dobrze wiesz o co mi chodzi. - mruknął lekko się krzywiąc. - Pixie mam prośbę: Nigdy nie płacz z mojego powodu, dobrze? Albo przynajmniej się staraj... Wiem, że robie wiele błędów...

Pixie

-Ach Seth.-westchnęła. Spojrzała mu głęboko w oczy. Nie chciała by czuł się za cokolwiek odpowiedzialny, nie jeśli chodziło o nią. Chwyciła go delikatnie pod brodę. -Spójrz na mnie-powiedziała szeptem.-Raz w życiu spotkało mnie szczęście i Ty nim jesteś-dodała.

Seth

- I nawzajem... Po prostu nie mogę patrzeć na Twoje łzy. - przyznał skruszony. Ten widok za bardzo go bolał...

Pixie

-A ja na Ciebie smutnego..-powiedziała szeptem i delikatnie jak tylko umiała musnęła go w usta swymi. Jej dotyk stał się równie delikatny. Przesunęła dłonią po jego torsie.

Seth

Pokręcił głową z rozbawionym uśmiechem.
- Uzależnienie? - zapytał z figlarnym błyskiem w oku.