Dom Mike'a 35/7

Annie

Westchnęła cicho-Znowu..-mruknęła pod nosem i zamknęła się w łazience. Postanowiła wziąśc prysznic, a może nawet tam zostać.

Anastazja

Wstała i wtuliła się w niego. Nie mogła nic powiedzieć, gardło jej się zaciskało przy płakaniu. Nie mogła go puścić, teraz potrzebowała mocnego uścisku. Dopiero po kilku minutach mruknęła - Moje życie jest wielką porażką.

Mike

Przytulił ją mocno di siebie. Wszedł z nią do domu i usiadł w salonie. Ale co się stało - zapytał.

Anastazja

- Wyjechała, razem z moją córką. Z córką Nathana, miałyśmy wypadek. - w tym momencie nie potrafiła powstrzymać łez, mówiła dalej - Mała siedziała razem ze mną na tylnych siedzeniach. Gdy z wielką prędkością trafiliśmy pod ciężarówkę ja straciła przytomność. W szpitalu dowiedziałam się najgorszego, moja mała Claudia umarła na miejscu wypadku. Teraz, najbardziej się boję tego, jak mam to powiedzieć Nathanowi? pewnie, nie będzie mnie chciał znać.

Mike

Czekaj czekaj. Ty byłaś w ciąży - zapytał zdziwiony. No tak był w tyle z informacjami. Przytulił ją do siebie. Musisz mu powiedzieć - powiedział. Przecież to nie twoja wina. Jeszcze będziecie mieć dzieci - dodał.

Annie

Wyszła z pod prysznica i słyszała głosy. Mruknęła coś pod nosem. Ale Mike miał prawo. Jak nigdy wysuszyła włosy i przeszła po cichu do sypialni. Założyła jakąs jego koszulkę i usiadła na łózku. Po chwili jednak zachciało jej się herbaty. Wstała i niewiele myśląc przespacerowała przez salon.-Dziewczyna ..-mruknęła i pobiegła do kuchni zamykając za sobą drzwi.

Anastazja

- Ta Twoja Annie? - zapytała odprowadzajac wzrokiem dziewczynę do kuchni. Przymknęła powieki, westchnęła ciężko - To była wpadka. To znaczy, później mnie zgwałcono i sądziłam, że to tego faceta jest to dziecko, lecz po teście DNA wszystko się wyjaśniło.

Mike

Tak - odpowiedział. Czemu ja zawszę sie wszystkiego jako ostatni dowiaduje - pomyślał. Czemu go przy tobie nie było - zapytał.

Anastazja

- Stwierdził, ze musi się z tym przespać. Lecz, ja już podjęłam decyzję. Co gorsza, ja już do niego nic nie czuję. We Francji spotkałam chłopaka w moim wieku, gdy nasze spojrzenia się spotkały wiedziałam, że to ten jedyny, lecz zanim zdążyłam z nim porozmawiać jego już nie było.

Mike

Spojrzał na nią zdziwiony. I co ja mam ci teraz powiedzieć - zapytał. Nie znał się na tym. Westchnął. A myślał, że to on ma problemy.

Annie

-Przytulił ją -mruczała pod nosem. Ona jej nawet nie znała. Zaczęła kroić sobie jabłko i dziabnęła się w palec. Krzyknęła na widok krwi , która szybko się polała-Cholera .-.mruknęła.

Anastazja

- Wybacz, ze tak nagle wpadłam. Ale innej osoby nie mam, takiej jak ty. Powinnam już iść, muszę jeszcze coś załatwić po drodze... Musze odebrać akt zgonu. - mruknęła, zerwała się z kanapy.

Mike

No dobrze - powiedział i na pożegnanie przytulił ja. Tylko idź do niego - powiedział. Wstał po chwili i wszedł do kuchni. Co się stało - zapytał widząc krew. Spojrzał na Ann.

Anastazja

Na pożegnanie musnęła go w policzek, spojrzała na dziewczynę. Machnęła do niej po czym wybiegła z domu trzymając torbę w dłoni.

Annie

-Nic, zupełnie nic.-odpowiedziała wkładając rękę pod kran.-Nie umieram , ale Ty masz gościa-powiedziała i odwróciła sie od niego by spojrzeć na palec. -Prawie przekroiłam go na pół..-westchnęła. Palec ją bolał i krew leciała,ale usilnie udawala,że nic jej nie jest.