Domek w lesie

Seth

Odłożył puszkie i już po chwili był przy dziewczynie. Podtrzymał Ją patrząc ze zmartwieniem i podejżliwością w oczach.
- Przespałaś się. Choć na kanape. - bez większych ceregieli wziął dziewczynę na ręce i położył na kanapie. Pochylił się nad Nią z nieprzeniknioną miną. - Co Ci jest?

Pixie

-Seth, czuję się znakomicie-powiedziała szczerze. Czuła się dobrze, ba bardzo dobrze.Pogłaskała go po policzku i usmiechnęła się.-Nie smuć się kochanie.

Seth

- Nie smuce tylko tak jakoś dziwnie się dzisiaj chyba czujesz. - stwierdził przyglądając się dziewczynie przeciągle.

Pixie

Poprawiła się tak ,że teraz siedziała. Przysunęła swoją twarz do jego. -Seth, wszystko jest dobrze, nie martw się, może po prostu będę chora czy coś, kochanie-skończyła i pocałowała go przeciągle.

Seth

- Odezwała się ta co się zawsze nie martwi! - stwierdził przekornie i sam też pocaował dziewczynę czule w usta. - Dobrze, że wstałąś. - wyszcezrzył się w uśmiechu.

Pixie

-Mogłes mnie obudzić-powiedziała i dopiero teraz zrozumiała,że zleciał jej cały dzień. -Biedny-powiedziała cicho.

Seth

- Ee tam. Dobrze, że się wyspałaś. Posprzątałem, oglądałem w telewizji... coś. - wyliczył neizbyt długo i uśmiechnął się do dziewczyny.

Pixie

Usmiechnęła się. Po chwili jej brzuch zaczał się domagać-Głodna jestem-zaśmiała sie i przesunęła ręką po brzuchu. Zamarła na chwilę i zamrugała oczami . Zsuneła się z niego. -Chodźmy coś zjeśc-powiedziała wesoło jak gdyby nigdy nic.

Seth

- Pewnie. Na co masz ochotę? - zapytał z figlarnym uśmiechem. O ile dałby radę z chęcią wyręczy z gotowania Pixie. On jak zawsze czuł się świetnie.

Pixie

-Na najprostrze w życiu danie jakim są kanapki-zaśmiała się. Ruszyła z nim do kuchni i wyciągnęła produkty na blat. Dorwała się do słoiczka z ogórkami i wyciągnęła jednego siadajac na oknie.

Seth

- Zostań tam. - rzucił nieco ostrzegawczym tonem spoglądając na dziewczynę. Zaczął robić kanapki ze wszystkim co tylko miał w lodówce.

Pixie

-Traktujesz mnie jak jakąś upośledząną-zachnęła się i spojrzałą w okno. Coś było z nią nie tak i to ją martwiło.

Seth

- Kto to mówi. Już zapomniałaś o kalece? - mruknął zgryźliwie zerkając na dziewczynę. W sumie już kończył robienie kanapek, więc wstawił wodę na herbate.

Pixie

Chciała się poprawić gdy zsunęła się z okna i uderzyła łokciem w ściane. -Nic mi nie jest -krzyknęła łapiąc się za łokieć.

Seth

Pokręcił tylko głową. Podszedł do Niej i obiął z nieco złośliwym uśmiechem.
- Zastanawiam się czasem jak Ty przeżyłaś wszystkie te lata kiedy widze takie sytuacje.