Sala do Koszykówki

Noah

- Nie ma najmniejszego sensu. Sam nie wiem czego chcę. Oświadczyłem się Dalii, lecz jakoś czuję w głębi siebie pustkę. Moze kolejne zwykłe zauroczenie, które mnie oślepiło. Musze przyznać, jestem zwykłym draniem. - powiedział przymykając oczy.

Annie

-Oświadczyny to dzina rzecz-przyznała patrząc na swój pierścionek. Tak była z Mikem ale jakby "oświadczyn" nie wyczuwała w ich związku. Były czy nie były, już sama nie wiedziała. Liczyło się,że są razem.Chyba, prawda .? xD

Noah

Nie odpowiedział. Otworzył oczy, spojrzał katem oka na nią. - Co mam robić? Przecież ją zranię jak nigdy inną dziewczynę. - przyznał przed samym sobą z ciężkim bólem. Czy on zawsze musiał tak kończyć?

Annie

-Najlepsza jest szczera rozmowa.-powiedziała i poklepała go po ramieniu. Podszedł do niej trener i odchrząknął sugestywnie.Dziewczyna podniosła głowę i spojrzała na niego zakłopotana.
-Annie , czy możesz mi powiedzieć, gdzie jest ten Twój blondynek.?-sputał nieco zdenerwowany.
Dziewczyna rozejrzała sie po sali. Myślała,że już w rócił.
-Zaraz go znajdę, trenerze-rzucziła i wstała.-Zaraz wracam -dodała do Noaha i znikneła w korytarzu. Znalazła gabinet pielęgniarki i zapukała kilkakrotnie. Nikt nie odpowiadał więc nacisneła klamkę. Modliła się w duchu by nie zobaczyć najgorszego.

Mike

Z uśmiechem na ustach spojrzał na dziewczynę. Nie powiedział nic tylko powrócił do rozmowy z dziewczyną uśmiechając się przy tym szeroko.

Noah

Wzruszył ramionami, spojrzał kątem oka na trenera. Usmiechnał się nikle. Moze spróbuje? Nic nie zaszkodzi, lecz nie teraz. Teraz miał powazniejsze kłopoty, niż granie.

Annie

-Mike..-powiedziała starając się nad sobą panowac. Ładna blondynka.? Pff mało powiedziane, czy one zawsze musiały być miss.? Pieprzona służba zdrowia-pomyslała zaciskając dłoń na framudze drzwi. Nie umiała być stanowcza, ba była bardzo słaba. Jeśli chodziło o niego za każdym razem rozpłakiwała sie jak dziecko. Może to było problemem w tym związku.? Może powinna być taka jak one.. ale przecież. Ech.Westchneła cicho i nic nie mówiąc wyszła. To miał być jego dziń. Była w stanie nakłamać trenerowi.

Mike

Westchnął i przeprosił pielęgniarkę. Pobiegł za dziewczyną. I jak tam polubiłaś chłopaków z drużyny - zapytał jakby nigdy nic.

Annie

-Dużo im brakuje do ideału -powiedziała próbując panować nad emocjami.-A Ty jak polubiłes się z pielęgniarką.?-spytał z trudem. Szła przed nim i lekko się usmiechała. Czuła,ze korytarz zaraz się skońćzy.

Mike

Tak - odpowiedział. Czuje, że przez najbliższe miesiące non stop będę miał kontuzje - dodał.

Annie

-Tak zapewne dużo czsu tu będziesz spędzał-mruknęła cicho. Nagle zatrzymała się i chwyciła ściany. Nerwy. Ona nad nimi nie panowała. Złapał ją nerwoból.

Mike

Podszedł do niej i przycisnął ją do ściany. Musnął ją delikatnie. Wolałbym żebyś to ty mnie opatrywała - powiedział z uśmeichem. Żadna nie była lepsza od niej.

Annie

Zaskoczona nagłym zajściem otworzyła szeroko oczy i biła wzrok w mieniący sie od jej włąsnych łez błękit oczu chłopaka. Zarzuciła mu ręce na szyję.-Nie jestem tak silna jak Ty-przyznała przed nim.Musneła jego wargi czułym pocałunkiem.

Mike

Wiem - odpowiedział. Ale nie rób mi tego więcej, bo ja się nie pohamuje - dodał i musnął ją namiętnie w usta.

Annie

-Każdego dnia się tego boję. Każda sekunda, minuta..-przynała ocerając dłonią łzy. -Chciałabym Cię zamknąc w kladce-powiedziała patrzac mu w oczy.