Normalne jezioro

Gość

- Tamara. - przedstawiła się, znowu starając się rozluźnić. Zdjęła czapkę z głowy i poprawiła ciemne loki. Całe szczęście, że ubrała się cieplej niż zwykle - było zimno.

Hunter

- Wchodzisz ze mną na molo?- Zaproponował, wskazując głową w stronę niewielkiego molo. Ani na chwilę nei przestawał się uśmiechać. Nieśmiałość dziewczyny motywowała go do tego, żeby ważyć słowa. Nie chciał jej przecież wystraszyć.

Gość

Brunetka skinęła głową i podniosła się z miejsca. Popatrzyła we wskazanym przez Huntera kierunku. Wcześniej nie dostrzegła, że znajduje się tu molo. Nie rozglądała się zbytnio.

Hunter

No to ruszyli w kierunku molo. Chłopak dopiero teraz uprzytomnił sobie, że tam może być ślisko. No cóż, najwyżej wypadnie mu kolejne zapalenie płuc. Gorzej z dziewczyną. Ale może zdąrzy ją uratować. Jakoś to będzie.
- Hej.- Puknął dziewczynę palcem w ramię, nadal się szczerząc.- Boisz się mnie?

Gość

- Ja, ciebie? - zapytała Tamara i mimowolnie wybuchnęła śmiechem. Jakże miałaby się bać? Niezbyt przepadała za rozmowami, wolała milczeć. Bała się, owszem - ale tylko większej ilości ludzi, z którymi czasem musiała przebywać.

Hunter

Też się śmiał.
- To przez tą twoją minę.- Stwierdził, wzruszając ramionami.- Jakbyś w razie, gdybym miał cię ugryźć, już szukała drogi ucieczki.- Dodał.

Gość

- Nie jestem zbyt towarzyska i ciężko mi otworzyć się na innych, powiedzieć coś o sobie. - przyznała, bacznie się roglądając. Tak, Tamara miała trudny charakter.

Hunter

Pokiwał głową ze zrozumieniem, wchodząc na pomost. Nie było aż tak ślisko, jak się obawiał, zaciągnął więc dziewczynę na najdalszy od brzegu koniec. Rozglądał się, zachwycony. Zawsze chciał zobaczyć jezioro zimą. Spojrzał święcącymi się z radości oczami na dziewczynę, tak jakby chciał ją zarazić tym całym entuzjazmem.

Gość

Tamara nie zamierzała udawać, że jej się nie podoba. Było cudownie.
- Dziękuję. - powiedziała cicho do Huntera, spoglądając mu w oczy.

Hunter

Przekrzywił lekko głowę, nie przestając się uśmiechać.
- Za co?- Zapytał równie cicho, właściwie nie wiadomo dlaczego.

Gość

- Że przyszedłeś. Że mnie tu zabrałeś. Jest pięknie. - wyjaśniła tym samym półszeptem. Może nie chciała psuć panującej wokół atmosfery, w sumie nie miała pojęcia, dlaczego odzywa się tak cicho.

Hunter

- Nie ma za co.- Stwierdził, znowu się rozglądając. Chociaż, może właściwie był? Nie był egoistą, ale teraz jego pomysł bardzo mu się podobał.

Gość

Tamara nieco się rozluźniła i rozejrzała. Mogłaby tak stać godzinami. Piękne miejsce i chłopak, z którym potrafi rozmawiać. Słowa nie sprawiały jej takiego kłopotu.

Hunter

No i proszę. Ładne miejsce, ładna dziewczyna, atmosfera cud miód. Dostrzegał coraz więcej plusów przeprowadzki. Pewnie będzie przez najbliższe miesiące chodził non stop z bananem na gębie, ale nie przeszkadzało mu to. Za to zaczął mu przeszkadzać wiatr, bo to w końcu otwarta przestrzeń. Spojrzał na dziewczynę, ukradkiem sprawdzając, czy nei marznie. Nie chciał jej przeziębić.

Gość

Dziewczyna jakby czytała chłopakowi w myślach.
- Jest mi ciepło. - odezwała się uspokajająco. Przymknęła powieki.