Peron.

Matt

No chyba wiadomo.

______________________

Miał jeszcze pół godziny kiedy znalazł się na peronie. Właściwie to był dziwnie spokojny. Działo się nieuniknione. I tak za dwa dni miał jechać opłacić domek na wsi po babci. Usmiechnięty siedział w tej części peronu w której cięzko było kogoś odnaleść.

Camille

Camille przyszła na peron i stanęła w środku. Usiadła na jakiejś wolnej ławce, cały czas rozmyślając. Na wszelki wypadek miała przy sobie walizkę, chociaż sama nie była pewna, czy chce wyjeżdżać. Miała wszystkiego dość i właściwie przeszło jej przez myśl wpakowanie sobie kulki w łeb, ale to zbyt banalne. Bez przesady.
W końcu, po paru minutach stwierdziła, że nie może stchórzyć, nie może jej tu zabraknąć. Chwyciła bagaż w dłoń i niechętnie wróciła do swojego mieszkania, by rozpakować to wszystko, po drodze wydzwaniając do rodziny, która przygotowała się na przyjazd blondynki.

Lisa

Wpadła może jakieś dziesięć minut przed przyjściem Matt'a. Rozglądała się na boki zirytowana i cały czas skrzywiona na twarzy. Opadła na jedno z siedzeń zmęczona. Chyba powinna wracać... W Chicago wspomnienia, tutaj wspomnienia. Ciekawe gdzie jeszcze! Niedługo cały świat objeździ i nie znajdzie "wolnego" miejsca. Po chwili wstała i jeszcze raz rozejrzała się dookoła. Zauważyła Camille. Może jadą razem? Nie, nie było tam Matt'a podeszła doń cicho.
- Cześć... znowu. - bąknęła cicho. - Gdzie jedziesz?

Matt

Zerknał nerowo na zegarek. Dużo za dużo wspomnień. Christy, Elena, Lisa, Camille. A nie przepraszam na samym początku poznał przecież Blankę. Siedziałtak w zamyśleniu. Mike, jedyny którego znał od początku i nic ię nie zmieniło. Tak bardzo chciał żeby mu się ułożyło. Przekierował myśli na ten tor zapominając o całym świecie. Mike i ta Annie o ile dobrze pamiętał. Po sześciu miesiącach nie powinno się im psuć. Westchnał przenosząc wzrok na przechodznió. Psuło się wszystko. On sam też wiele spiperzył, a w tej chwili spipeprazł dokładnie rzecz biorąc. Przemyślał jeszcze wszystko. Zabrał co potrzeba. Poza tym miał tu wrócić. Siedzenie zimą na wsi bywało siężkie. Palenie w piecu nie przywracało ukochanej osoby. Potrzaśnał głową i skupił się teraz na czarnej walizce.

Elena

Przemyślała wszystko już doskonale w domu. Postanowiła wyjechać, choć na jakiś czas. Miała już zakupiony bilet, nocować miała u swojej przyjaciółki. Wszystko było przygotowane i teraz Elena marzyła tylko o tym, żeby już jak najszybciej znaleźć się w pociągu. Usiadła na pobliskiej ławce, walizkę kładąc obok swoich nóg. Do pociągu miała jeszcze dwadzieścia minut. Siedziała więc tak, nie zdając sobie nawet sprawy, że kilka ławek dalej siedzi pewna osoba, o której nawet nie miała ochoty myśleć.

Matt

Siedzenie w miejscu m unie odpowiadało. Wstał prosząc staruszka któy siedział obok by popilnował mu bagażu. Postanowił przejśc się jeszcze dwadzieścia minut i nziknie z tego miejsca. Ruszył powolnym krokiem wzdłuż torów gdy napotkał wzrokiem znaną mu osobe. El-westchnał w myślach. Czyżby i ona gdzieś jechała. Postanowił kulturalnie się pożegnać. Podszedł do niej i z bladym uśmeichem malującym się na twarzy. Jego ciemne oczy były już nieco niemrawe, poza tym wypił z Mike;m to co miał w domu przed całym owym wyjazdem. -Cześc-rzucił do niej próbując się usmeichnałć.-Chciałem się pożegnać, skoro nadażyła się okazja-powiedział cieplej niż przypuszczał,że jeszcze go stać.

Lisa

Spojrzała gdzieś w bok. Skretyniały idiota! Pomyślała zirytowana widząc Matt'a. Ruszyła tam sztywnym krokiem zaciskając ręce w pięści. Pewnie zaraz jej przejdzie, bo ostatnio jakoś szybko się uspokajała. Ostatnio też nie miała swojej ochronnej maski. Gdy znalazła się tuż za Nim trąciła Jego ramię palcem i splotła ręce na piersi. Po jej minie było widać gniew i irytacje.

Elena

Nie spodziewała się tu zobaczyć Matt'a. Była ciągle na niego zła, jednak wolała się pożegnać bez żadnej urazy. Stanęła przed chłopakiem. - Cześć - odparła krótko i uśmiechnęła się niemrawo. Nie potrafiła inaczej, choćby nawet tego chciała. Gdy spostrzegła dziewczynę znów usiadła na ławce. Nie wyglądała na zadowoloną, więc wolała się nie wcinać im w drogę.

Matt

Skoro wyglądało na to ,że już nigdy się nie zobaczą cmoknał ją w policzek i uśmeichnał się ciepło.-Bywaj Eleno.-powiedział po czym obrócił się i wpadł na Lisę. -Co Ty tutaj robisz.?s-pytał nie kryjąc zaskoczenia. Przecież właśnie dal niech wyjeżdżał wcześniej. Przyjrzał jej się badawczo. Coś tu było nie tak. Czyżby jendak postanowiła go zbić.?

Lisa

//A to by było ciekawe xD//

- Mam pytanie - co Ty właściwie świrujesz? Nie rozumiem Cie. Chyba nie uważasz, że uciekniesz od problemów wyjeżdżając. Poza tym Camille chyba też ma taki zamiar i ja też się nad tym zastanawiam. Najpierw do Chicago, a potem nie wiem gdzie... Nie ważne! Masz tu wielu znajomych i licznych przyjaciół i chcesz ich tak po prostu zostawić? - tak, strasznie mądrze powiedziane. Jak to ona. Już się tak nie złościła przynajmniej. Co prawda nawet taka pierdoła jak cmoknięcie w policzek ugodziła ją do żywego, ale nie dała tego po sobie poznać.

Matt

-Lis muszę domu po babci dopilnować. Nie wiedze rózniczy , czy wyjadę teraz czy za dwa dni. Poza tym Camille obiecała mi nie wyjeżdżać.-powiedział nieco dziwnie czując na sobie spojrzenie byłej sam nie wiedząc czemu. -A Ty też powinnaś zostać tutaj. Dla Annie, ona ma problem z Mike'm tu bardziej się przydasz. Ona Cię kocha od małego-pamiętasz.?-sprzypomniał jej z lekkim usmeichem. -Poza tym jedyną winną osobą jestem tu ja. Dlatego obiecałem zniknnąć. Jesteś młoda i napewno ułożysz sobie życie.-dodał nieco się krzywiąc. Czy uczucie do dwóch róznych osób na raz może być aż tak bolesne.? Czy może gdzieś pośród nich jest to jedyne, którego nie umiał dojrzeć, a może właśnie to Elena była tą jedyną..?

Lisa

- Młoda. - prychnęła. - Nie wiesz stara! Dopilnować domu, a wyjeżdżać stąd to co innego. Annie i owszem zna mnie od dziecka, ale jeśli nie widziałyśmy się tyle lat to i tutaj nie będzie takiego problemu, a tak na marginesie jaki problem? Dawno się z Nią nie widziałam... - stwierdziła smutna lekko się krzywiąc. Powinna poświęcać Jej więcej czasu, bo w końcu była jej jedyną przyjaciółką tak samo jak Matt. Spojrzała na Niego ciemnymi oczami. - Poza tym Ty też jesteś moim przyjacielem i masz zostać! Tutaj mam w sumie tylko Annie i Ciebie. - bąknęła ciszej.

Matt

Przeniósł wzrok z betonu na jej oczy.Mimowolnie przesunał rękę w jej stronę i chwytając ją pod brod usmeichnał się. Drugą ręką odgarnał jej niesworny kosmyk za ucho. W jednej chwili był już bardzo blisko niej. Usmiechał się teraz swobodnie i ciepło.-Zawsze nim będę.-powiedział swoim miękkim męskim głosem.-Gdziekolwiek będę. Lis i nigdy Cię nie zapomnę, nie chcę i nie mogę.-powiedział pewny swoich słów po czym przytulił ją do siebie nie zawżając na nic co działo się w koło. Poczuł jak coś w nim peka, jak żąłośc wciska mu się na twarz. Znał ją tyle czasu,że w sumie ich poznanie niegy na to nie wskazywało. I ta noc, której nie umiał zapomnieć.

Lisa

Odepchnęła Go od siebie lekko.
- Ale chcesz! Do tego zmierzasz wyjeżdżając. Chcesz zapomnieć o tym co było źle, o problemach. A to nie jest dobre! - stwierdziła stanowczo patrząc Mu w oczy. Widziała Jego minę, ale nie mogła dać ponieść się emocjom. Nie, nie teraz. Później będzie przecież za późno.

Matt

-Lisa już mówiłem.-powtórzył bezradnie. Spuścił niemrawo zwzrok.Dziesięć minut. Tyle mu pozostało.-I tak bym wyjechał. To tylko pare godzin róznicy. Chcę pozwolić zostać Tobie, zosatć jej. -powiedział nie podnoszać wzroku. Zegar na peronie bobijał czasu. Sygnalizował,że mają znaleśc się w gotowości. Wszystko co się teraz działo działo się szybko za szybko. On sam postanowił już nic nie robić/ Nie było sensu już nic psuć.-Wybacz mi,że tak Cię zraniłem.-bąknał jeszcze wbijając wzrok w beton. Tak właśnie beton. Ten który jedynie miał mu pomóc. Za nim eks przed nim prawie też. Wszystko się waliło.