Boks szalonego mordercy...dwa kroki wstecz bo po tobie.

Gość

*Duży okazały,dobrze umięśniony,szalony i w dobrej kondycji doberman.
Jego wrodzona inteligencja a jednocześnie brak zaufania i akceptacji doprowadziły go właśnie tutaj.Żałuje?-nie.

Imię:Tabriz.
Wiek:Ok.4 lat.
Rasa:Doberman.
Typ:Buntownik...nie znosi zasad.Zawsze staje w obronie tego na czym mu zależy.Jest uparty,odważny i złośliwy.Najchętniej by sie gryzł i walczył.To ma we krwi.Nie jest nastawiony chętnie do życia...wykazuje dużą niezależność,obojętność a czasem i agresję w stosunku innych psów i obcych ludzi.Potrzebuje stanowczego właściciela.Niczego nie da sobie zarzucić.Jeśli jednak zostanie "rozszyfrowany: i odpowiednio pouczany może sie zmienić...ale na to potrzebny jest czas i nerwy.
Rodzice:Nie znani...
Rodowód:Jakiś "lewy" zawsze sie znajdzie.
Paszport:Jest.
Użytkowość:Pies wszechstronnie uzdolniony...jednak bardzo agresywny.
Stan: Przegryzł sobie łapę do kości w parku; łapa bardzo krwawi i nowy właściciel musi iść z nim do weterynarza.

Porady:Takowe nie istnieją gdyż do psa nikt do tej pory nie ważył sie podejść.Gardzi on ludźmi i skrywa wiele tajemnic.Nikt nie wie jak wygląda jego wnętrze.

Boże wybacz mi wszystkie te szalone dni
Tyle krzywd wyrządzonych, przez to wszystko mi wstyd
Przyrzekałem, że się zmienię, poprawię, będę dobry
Nie do końca przegrany, na wiele złego odporny
Jestem typem straceńca, który chce rozgrzeszenia
Wiele mogę pozmieniać, często brakuję siły
Wsparcia, poparcia wiem, że istnieje szansa
Nie przywykłem do różańca chodź potrafię być pokorny
Podobno jestem zdolny, nie chcę tego zmarnować
Życie chcę szanować i wiem jak się zachować
Nie chcę, później żałować, gdy przyjdzie się pożegnać
Życie podsumować, nie chcę mego życia przegrać
Się zarzekałem, że to żadna możliwość
Przeklinałem, przeklnę zdradę, biedę, chciwość
A wspierałem, nadal wspieram tych, co bez zmian w potrzebie
Bez interesownie nie chcę za to żyć w niebie
Wracam do sentencji, że życie błogosławieństwem
Ale jak inni cierpię i tu nie chodzi o materię
I wiem, że zanim zwiędnę mogę czegoś dokonać
Jak wyjść na prosto - orać, tylu ludzi wciąż błądzi
I ci głupi i mądrzy psują, co dzień dar życia
Na świecie, który często jest piękny i zachwyca
Zadziwia nas ludzi, fascynuję swym pięknem
Jestem zwykłym śmiertelnikiem co obcuje wciąż piekłem
Już tu na ziemi, co zrobić by to zmienić
Z dnia na dzień się uczę jak innych pracę cenić
Szanować ludzi, często musze się natrudzić
By nie wybuchnąć gniewem nie wiem czy mam potrzebę
Być wrogiem i czy w niebie znajdzie się tam dla mnie miejsce
Wiem, mam podłe serce, los mnie nie oszczędzał
I dlatego mam wrażenie, że jestem typem bez serca
Nie powiem bo jak klęknę chyląc głowę bardzo nisko
Nie raz krzyżowałem rękę, znam święte pismo
Lecz pytam Cię to wszystko? Tu gdzie głód, śmierć tak blisko
Morze wylanych łez czy Ty o wszystkim wiesz?
Pyta Cię zwykła wesz, wielu rzeczy świadoma
Jak kłamię niech skonam, tu jest Sodoma Gomora
Jak ma, w sobie pokonać swego własnego demona
Który, ściąga mnie na dno, osacza mnie już dawno
Zawładną mą duszą, wiem nieczystości kuszą
Dobre alternatywy szybko znaleźć się muszą

Gość

Tab wszedł do boksu. No długo był na wolności, ale to się skończyło.

Noah

On stanął przed klatką, oparł się o ścianę za nim. Uśmiechnął się cwaniacko krzyżując ręce na klatce piersiowej - Kolego... Jesteś moim przyajcielem jużna zawsze - powiedział pokazując papierek, że aktualnie Tabriz jest pod opieką Noaha.

Gość

Ucieszył się ogromnie, ale nie pokazał tego po sobie. Wyszedł z boksu tą samą drogą co uciekł przedtem. Stanął przed Noah'em.

Noah

- Miejmy nadzieję, ze mi nie uciekniesz, co mój kolego? - powiedział kucajac obok niego... Zaczął go głaskać za uchem - Tak, zaczynasz nowe życie. Ja krzywy nie dam Ci zrobić. - wyszeptał do Tabriza.

Gość

Polizał go znowu, ale pamiętał cały czas te chwile areny, cierpienia i krwi. Otrzepał się i wrócił do teraźniejszej chwili.
-Zobaczymy-szczeknął.